Piotr Zaremba
Piotr Zaremba (10 czerwca 1910 – 8 października 1993) był polskim urbanistą, pierwszym prezydentem Szczecina (1945–1950) oraz jednym z twórców polskiej szkoły planowania przestrzennego. Był profesorem dr inż. dróg i mostów, a także inicjatorem utworzenia Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie i współorganizatorem Uniwersytetu Szczecińskiego.
Życiorys
Urodził się w Heidelbergu w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Po zakończeniu nauki w Warszawie, a następnie w Poznaniu, studiował na Politechnice Lwowskiej, gdzie zdobył wiedzę techniczną. W okresie 1934–1939 pracował jako projektant w Poznaniu, a podczas II wojny światowej współpracował z Armią Krajową i prowadził badania nad ujściem Odry.
Prezydent Szczecina (1945–1950)
Po wojnie, Zaremba objął urząd prezydenta Szczecina w trudnym okresie, gdy miasto było w większości wyludnione. Zorganizował polską administrację i rozpoczął proces odbudowy, mimo że miasto wciąż było zarządzane przez radzieckie władze wojskowe. Współpracował z wieloma specjalistami, aby zreformować infrastrukturę miejską.
- Liczba mieszkańców wzrosła z 25 tys. w 1945 roku do 132 tys. w 1947 roku.
- W 1947 roku Szczecin dysponował odbudowaną gazownią oraz rozwiniętą siecią tramwajową.
Nauczyciel akademicki i naukowiec
Zaremba był także aktywnym nauczycielem akademickim. W 1948 roku rozpoczął wykłady na Szkole Inżynierskiej w Szczecinie, gdzie później pełnił różne funkcje, w tym rektora Politechniki Szczecińskiej. Jako specjalista w dziedzinie urbanistyki współpracował z międzynarodowymi organizacjami, takimi jak ONZ i UNESCO.
Publikacje i odznaczenia
Autor ponad 250 publikacji, w tym „Dziennika wydarzeń i dokumentów historycznych. Szczecin 1945 – 1950”. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Order Budowniczych Polski Ludowej oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Upamiętnienie
Po jego śmierci Zaremba został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Politechniki Poznańskiej, a jego imieniem nazwano Trasa Zamkową w Szczecinie. Zajął pierwsze miejsce na liście „Szczecinianie Stulecia” w 1999 roku.
Życie prywatne
Ożenił się w 1945 roku z Barbarą, miał dwóch synów, z których młodszy, Paweł, został architektem. Zmarł 8 października 1993 roku w Szczecinie, a jego pogrzeb odbył się na cmentarzu Centralnym. Pasjonował się filatelistyką.
