Piłka wodna
Piłka wodna to zespołowa dyscyplina sportowa, w której rywalizują dwie drużyny po 7 zawodników (w tym bramkarz). Mecz rozgrywany jest w basenie o głębokości minimum 180 cm oraz wymiarach pola gry 20 × 30 m. Celem jest zdobycie większej liczby goli, wrzucając piłkę (średnica 21,6 – 22,6 cm) do bramki przeciwnika. Piłka wodna jest dyscypliną olimpijską od 1900 roku, popularną głównie w Europie, zwłaszcza w Węgrzech, Serbii i Hiszpanii.
Historia
Piłka wodna powstała w końcu XIX wieku w Wielkiej Brytanii, gdzie jako pierwszy przepisy opracował William Wilson w 1876 roku. Pierwsze zawody odbyły się w Bournemouth. Piłka wodna stała się dyscypliną olimpijską w 1900 roku, a turniej kobiet zadebiutował w 2000 roku w Sydney. Dodatkowo, organizowane są Mistrzostwa Europy i Świata oraz Puchar Świata.
Piłka wodna w Polsce
W Polsce piłka wodna znajduje się pod auspicjami Autonomicznego Komitetu Piłki Wodnej przy Polskim Związku Pływackim, założonego w 1922 roku. Dyscyplina przybyła z Austro-Węgier i zaczęła być popularna w Galicji. Po II wojnie światowej liga została reaktywowana w 1954 roku. Obecnie istnieje wiele klubów, w tym Legia Warszawa, Arkonia Szczecin oraz UKPW 44 Warszawa.
Przepisy gry
W 2005 roku wprowadzono nowe przepisy gry, zmieniając m.in. czas trwania meczu na 4 × 8 minut oraz przesuwając linię rzutów karnych na 5 metrów. Oto najważniejsze zasady:
- Zawodnicy mogą dotykać piłki tylko jedną ręką.
- Gracze nie mogą stać na dnie basenu (wyjątek dla płytszych basenów).
- Gracz może popełnić maksymalnie 2 przewinienia główne; trzecie skutkuje wykluczeniem z gry.
- Obrońca, który przeszkadza w rzucie wolnym, popełnia przewinienie główne.
Rodzaje fauli
Faule dzielą się na:
- Normalne: Stopy sygnałem gwizdka. Faulowany zawodnik wykonuje rzut wolny.
- Główne: Dwa sygnały gwizdka; gracz otrzymuje 20-sekundowe wykluczenie.
- Niesportowe: Wykluczenie na cały mecz za agresywne zachowanie.
Wszystkie zasady mają na celu zachowanie fair play i bezpieczeństwa w grze.
