Paul Adrien Maurice Dirac
Paul Adrien Maurice Dirac (ur. 8 sierpnia 1902, zm. 20 października 1984) był brytyjskim fizykiem teoretycznym, laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki. W uznaniu jego wkładu w rozwój fizyki, znalazł się w czołówce światowych rankingów naukowców.
Wkład w fizykę
Dirac był jednym z pionierów mechaniki kwantowej i fizyki cząstek elementarnych. Jego najważniejszym osiągnięciem jest równanie Diraca z 1928 roku, które łączy równanie Schrödingera z teorią względności. Dzięki temu równaniu, Dirac:
- wyjaśnił pochodzenie spinu,
- przewidział istnienie pozytonu, co zostało potwierdzone w 1932 roku.
Dirac wprowadził także formalizm braketowy, model kwantowej próżni oraz uogólnioną funkcję analogiczną do delty Kroneckera. W 1933 roku otrzymał Nagrodę Nobla za wkład w rozwój fizyki kwantowej.
Życiorys
Studiował w St John’s College na Uniwersytecie Cambridge, gdzie w 1932 roku objął katedrę Lucasa. W latach 1932–1969 był profesorem na Uniwersytecie w Cambridge, a następnie na Uniwersytecie w Oksfordzie. W 1985 roku ustanowiono medal Diraca, przyznawany corocznie dla uhonorowania jego wkładu w naukę.
Inne dokonania i poglądy
W 1926 roku niezależnie od Enrica Fermiego opracował statystykę fermionów, znaną dzisiaj jako statystyka Fermiego-Diraca. Jego książka „The Principles of Quantum Mechanics” z 1930 roku wprowadziła nowoczesny formalizm operatorów liniowych. Dirac był również inicjatorem hipotezy dotyczącej antymaterii, w której opisał pustą przestrzeń jako ocean cząstek.
Poglądy religijne
Dirac był krytyczny wobec zorganizowanej religii, twierdząc, że „Bóg użył pięknej matematyki do stworzenia świata.” W 1961 roku został członkiem Papieskiej Akademii Nauk. Jego poglądy na religię były przedmiotem dyskusji wśród znanych fizyków, co potwierdza anegdota z Konferencji Solvaya w 1927 roku.
