Państwo Suskie
Państwo suskie to historyczne latyfundium, które obejmowało tereny w okolicach Suchej Beskidzkiej. Znane było z bogatej historii, która sięga przełomu XVI i XVII wieku, kiedy to tereny te zostały wykupione przez rodzinę Komorowskich.
Historia
W 1608 roku po śmierci Krzysztofa Komorowskiego, jego majątek został podzielony na trzy dominia. Dominium suskie z centrum w zamku w Suchej objął jego syn, Piotr Komorowski. W skład państwa suskiego wchodziły następujące miejscowości:
- Sucha Beskidzka
- Stryszawa
- Lachowice
- Tarnawa
- Krzeszów
- Kurow
- Kuków
- Zdzieble
- Śleszowice
- Zembrzyce
- Marcówka
Państwo suskie obejmowało obszar około 140 km², zamieszkiwany przez 275 domów.
Po bezpotomnej śmierci Piotra Komorowskiego w 1640 roku, majątek odziedziczył jego bratanek Krzysztof, który zmarł w 1647 roku. Jego córka Konstancja Krystyna wniosła państwo suskie w posagu Janowi Wielopolskiemu w 1665 roku. Po podziale dóbr w 1688 roku, właścicielem stał się Jan II Wielopolski.
W XIX wieku, z powodu niskich dochodów, w 1839 roku majątek został wydzierżawiony Ludwikowi Filipowi de Saint-Genois. W latach 1843–1846 Jan Kanty Wielopolski sprzedał swoje włości Aleksandrowi Branickiemu, który ostatecznie przejął majątek w 1851 roku.
Ostatni z rodu Branickich, hr. Władysław Branicki, zmarł w 1914 roku, a majątek przeszedł w ręce jego żony i córki. I wojna światowa przyczyniła się do degradacji majątku, a w zamku urządzono szpital wojskowy. Po wojnie Anna z Branickich Tarnowska wróciła do Suchej, a zarząd nad majątkiem objął jej syn, Juliusz Gabriel Tarnowski.
Po II wojnie światowej, majątek Tarnowskich, w tym tereny uprawne oraz kompleks zamkowy, został upaństwowiony.
