Reklama
Dzisiaj jest 9 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Obrączkowanie (zoologia)

Obrączkowanie ptaków

Obrączkowanie to metoda badawcza polegająca na znakowaniu zwierząt, najczęściej ptaków, metalowymi lub plastikowymi obrączkami. Po raz pierwszy wprowadzona została w 1898 roku przez duńskiego ornitologa Hansa Christian Corneliusa Mortensena. W Polsce metoda ta stosowana jest od 1931 roku.

Reklama

Cel i znaczenie obrączkowania

Obrączkowanie ptaków umożliwia indywidualne znakowanie osobników, co dostarcza cennych informacji o ich biologii i etologii. Dzięki tej metodzie można ustalić:

  • trasy migracji ptaków
  • zimowiska
  • czas trwania wędrówek

Podczas obrączkowania ptaki są klasyfikowane według gatunku, płci i wieku, a następnie mierzone, ważone i wypuszczane na wolność. Wszystkie dane są rejestrowane.

Reklama

Koordynacja obrączkowania w Polsce

Koordynowaniem obrączkowania ptaków w Polsce zajmuje się Stacja Ornitologiczna Muzeum i Instytutu Zoologii Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku.

Ograniczenia obrączkowania

Nie wszystkie gatunki ptaków można obrączkować. Przykłady ograniczeń to:

  • Emu i strusie czerwonoskóre – brak odpowiednich rozmiarów obrączek
  • Kakadu – ryzyko uszkodzeń podczas rozdzierania obrączek
  • Eukaliptusowczyk żółtoczelny – przypadki ranienia skóry przez obrączki

Bezpieczeństwo podczas obrączkowania

Podczas akcji obrączkarskich wykorzystuje się sieci ornitologiczne. Ryzyko zranienia osobników wynosi 0,59%, a śmierci 0,23%. W przypadku większych ptaków mogą wystąpić złamania nóg, natomiast mniejsze ptaki narażone są na zaplątanie skrzydeł lub szok.

Sezonowe obrączkowanie w Polsce

W Polsce obrączkowanie ptaków odbywa się w kilku terenowych obozach ornitologicznych oraz przez indywidualnych obrączkarzy, głównie w czasie migracji. W okresie zimowym często znakowane są ptaki żerujące przy karmnikach, na przykład podczas akcji „Karmnik”.

Reklama
Reklama