Obniżenie Milicko-Głogowskie
Obniżenie Milicko-Głogowskie, znane również jako Pradolina Barucko-Głogowska, to makroregion geograficzny w północno-zachodniej części Nizin Środkowopolskich. Zajmuje powierzchnię około 3 tys. km² i jest otoczony wzgórzami Dalkowskimi oraz wałem Trzebnickim od południa, a od północy przez Wzniesienia Zielonogórskie oraz wysoczyzny Leszczyńską i Kaliską.
Wschodnia część regionu, dawniej określana jako Pradolina Baryczy, powstała jako zagłębienie końcowe moren z okresu Warty. Charakteryzuje się dwiema dużymi kotlinami: Milicką na wschodzie i Żmigrodzką na zachodzie, które są wypełnione utworami akumulacji wodnej i częściowo zabagnione. Znajdują się tam również naturalne stawy rybne.
Obniżenie odwadniane jest w zachodniej części przez rzekę Odrę, a wschodnia część przez jej dopływ, rzekę Barycz. W regionie znajduje się wiele rezerwatów przyrody, w tym rezerwat Stawy Milickie, który zajmuje obszar 5,3 tys. ha.
Główne miasta
W obszarze Obniżenia Milicko-Głogowskiego znajdują się następujące miasta:
- Głogów
- Milicz
- Żmigród
- Nowa Sól
Podział regionu
Region dzieli się na cztery główne części, które różnią się charakterem:
- Obniżenie Nowosolskie
- Pradolina Głogowska
- Kotlina Żmigrodzka
- Kotlina Milicka (Odolanowska)
Obniżenie Milicko-Głogowskie ma znaczenie zarówno ekologiczne, jak i geograficzne, stanowiąc ważny element krajobrazu Śląska i Nizin Środkowopolskich.
