Nowa Szwecja – dawna szwedzka kolonia w Ameryce Północnej, istniejąca od 29 marca 1638 do września 1655 roku. Obejmuje tereny współczesnych stanów Delaware, New Jersey, Pensylwania i Maryland.
Historia
W XVII wieku Szwecja zaczęła rywalizować na arenie kolonialnej, zakładając Kompanię Nowej Szwecji w 1637 roku, z celem handlu futrami i tytoniem. Jej pierwsza wyprawa, z okrętami „Kalmar Nyckel” i „Fågel Grip”, wyruszyła pod dowództwem Petera Minuita, doświadczonego w zarządzaniu koloniami.
Koloniści przybyli do Ameryki w marcu 1638 roku, lądując u ujścia rzeki Delaware i zakładając osadę Fort Christina (dzisiejszy Wilmington). W ciągu następnych siedemnastu lat do kolonii dotarło około 600 osiedleńców, głównie Szwedów i Finów. Nowa Szwecja rozwinęła się wokół rzeki Delaware, osiągając szczyt rozwoju w latach 1643-1653 pod rządami gubernatora Johana Printza.
Po jego odwołaniu, nowym gubernatorem został Johan Rising, który doprowadził do konfliktu z Nową Holandią. Szwedzi zajęli Fort Casimir, zmieniając jego nazwę na Fort Trinity. Holendrzy, pod wodzą gubernatora Petera Stuyvesanta, odpowiedzieli na atak, co doprowadziło do odbicia Fort Trinity oraz Fort Christina latem 1655 roku, kończąc istnienie kolonii Nowa Szwecja.
