Neutralizacja w prawie międzynarodowym
Neutralizacja odnosi się do zakazu wykorzystywania danego terytorium do działań wojennych. Obejmuje to zarówno przygotowania, jak i prowadzenie działań militarnych, chociaż nie wyklucza obecności sił zbrojnych lub infrastruktury wojskowej, chyba że teren ten jest uznany za strefę zdemilitaryzowaną. Celem neutralizacji kluczowych obszarów, takich jak cieśniny czy kanały, jest wspieranie pokoju na świecie oraz regulowanie statusu terytoriów, które w przeszłości były sporne.
Reklama
Przykłady obszarów poddanych neutralizacji
- Wolne Miasto Kraków (1815–1846)
- Kanał Panamski – traktaty z 1850, 1901 i 1903
- Morze Czarne – traktat paryski (1856) oraz traktat londyński (1871)
- Cieśnina Magellana – od 1881
- Kanał Sueski – od 1888
- Spitsbergen – Traktat Spitsbergeński z 1920
- Wyspy Alandzkie – konwencja genewska z 1921
- Antarktyka – Układ Antarktyczny z 1959
Neutralizacja ma kluczowe znaczenie w kontekście międzynarodowych stosunków i stabilności regionów, które mogą być narażone na konflikty zbrojne.
Reklama
