Nalewki – Tradycyjne Polskie Trunki
Nalewki to alkoholowe wyciągi z owoców, korzeni, ziół i kwiatów, zazwyczaj o zawartości alkoholu wynoszącej 40–45%. Wytwarzane są w procesie maceracji, polegającym na zalewaniu składników alkoholem celem wydobycia smaku i aromatu. Mogą być słodzone syropem cukrowym lub miodem.
Historia i Nazewnictwo
Nazwa „nalewka” pochodzi od polskiego słowa „nalewać”, a jej użycie datuje się na połowę XIX wieku. Tradycyjne nalewki różnią się od współczesnych produktów, które często są jedynie mieszanką esencji.
W historii polskich trunków wyróżniano różne terminy:
- Likwor – trunek ziołowy o słodkości 20-40 g cukru na litr.
- Ratafia – owocowa nalewka, bez destylacji.
- Likier – słodkie trunki ziołowe i owocowe.
- Infuzja – ogólna nazwa dla alkoholowych wyciągów.
- Kordiał – mocny trunek ziołowo-korzenny.
Rodzaje Nalewek
Nalewki można podzielić na kilka kategorii:
- Owocowe – np. malinówka, jeżynówka.
- Korzenne – np. imbirówka, anyżówka.
- Ziołowe – np. nalewka miętowa.
- Miodowe – np. krupnik.
- Mieszane – np. nalewka aptekarska.
Proces Wytwarzania
Produkcja nalewek nie ma ściśle określonych proporcji składników. Zazwyczaj owoce wypełniają naczynie do ¾, a następnie zalewa się je alkoholem. Po kilku tygodniach maceracji, nalewkę filtruje i łączy z syropem cukrowym lub miodem. Długość maceracji wpływa na smak i intensywność trunku.
Tradycyjne Przepisy
W historii polskich publikacji kulinarnych, wiele przepisów na nalewki zostało zachowanych w almanachach takich jak „Silva rerum”. Przykładem jest przepis na „Ptasie mleczko” z 1885 roku autorstwa Lucyny Ćwierczakiewiczowej.
Znaczenie Kulturowe
Nalewki odgrywają ważną rolę w polskiej kulturze, często związane są z tradycjami rodzinnymi, takimi jak przygotowanie nalewki na chrzest dziecka, a podanie jej podczas wesela. W polskiej obyczajowości występują również regionalne nalewki, jak „żenicha kresowa”, symbolizujące pewne zwyczaje i tradycje.
