Naftali Lau-Lawi: Życiorys
Naftali Lau-Lawi, urodzony 23 czerwca 1926 roku w Krakowie, był izraelskim politykiem i dziennikarzem. Jego życie naznaczone było dramatycznymi wydarzeniami II wojny światowej. W latach 1935–1944 mieszkał w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie w 1939 roku znalazł się w getcie, a od 1942 roku pracował w obozie pracy przy hucie szkła „Hortensja”. W 1941 roku przeżył 40 dni w obozie Auschwitz-Birkenau, a w latach 1944–1945 był więziony w Buchenwaldzie.
Po wojnie Lau-Lawi osiedlił się w Palestynie. W latach 1946-1948 brał udział w walkach o niepodległość Izraela w ramach organizacji Hagana. Po wojnie pracował jako dziennikarz, a podczas wojny sześciodniowej pełnił rolę korespondenta wojennego.
W swojej karierze politycznej był rzecznikiem prasowym i doradcą wielu prominentnych izraelskich polityków, w tym:
- Moszego Dajana (1970-1974, 1977-1981)
- Szimona Peresa (1974-1977)
- Icchaka Szamira (1981)
W latach 1981-1984 Lau-Lawi pełnił funkcję konsula generalnego Izraela w Nowym Jorku. Jego brat, Jisra’el Me’ir Lau, był naczelnym rabinem aszkenazyjskim Izraela.
Naftali Lau-Lawi był autorem wspomnieniowej książki Am ke’lavi, która ukazała się w polskim wydaniu jako Zraniony lew w 1997 roku. Zmarł 6 grudnia 2014 roku w Jerozolimie i został pochowany na cmentarzu Har HaMenuchot.
Podsumowanie
Naftali Lau-Lawi był znaczącą postacią w historii Izraela, zarówno jako uczestnik walk o niepodległość, jak i jako dziennikarz oraz dyplomata. Jego życie odzwierciedla losy wielu Żydów, którzy przeszli przez traumy związane z Holokaustem i późniejsze dążenie do budowy nowego państwa.
