Morwa czarna (Morus nigra)
Morwa czarna, znana naukowo jako Morus nigra L., to gatunek drzewa z rodziny morwowatych (Moraceae). Pochodzi prawdopodobnie z Iranu i występuje w basenie Morza Śródziemnego oraz w Azji południowej i Środkowej. W Polsce nie jest spotykana. Często mylona jest z morwą białą, której owoce po dojrzeniu mogą mieć podobny, fioletowo-czarny kolor.
Morfologia
- Pokrój: Drzewo osiągające wysokość 10–15 m, z gęstą, kulistą koroną.
- Pień: Prosty, rozgałęziający się na mocne konary, z brązową, bruzdkowaną korą.
- Liście: Skrętoległe, owalne, ostro zakończone, z piłkowanym brzegiem i szorstką powierzchnią.
- Kwiaty: Jednopienne, męskie w kotkach, żeńskie w główkach, kwitnące w maju lub czerwcu.
- Owoce: Jadalne kuliste owocostany, które stają się słodkie po pełnej dojrzałości.
Podobne gatunki
Morwa czarna może być mylona z morwą białą, która jest większa i bardziej odporna na mróz. Morwa biała ma cieńsze liście, nieowłosione słupki i owoce, które są zazwyczaj mniej smaczne.
Historia i uprawa
Morwa czarna była znana już w starożytności, a jej uprawa w Europie rozpoczęła się we Włoszech za czasów cesarza Justyniana Wielkiego. Początkowo była hodowana jako pożywienie dla gąsienic jedwabnika morwowego, jednak z czasem została zastąpiona przez morwę białą, która lepiej spełnia te potrzeby.
Warto zauważyć, że liście morwy czarnej, będące owłosione, utrudniają żerowanie gąsienicom jedwabnika, co wpływa na jej hodowlane znaczenie.
Morwa czarna jest także klasyfikowana w kategorii roślin owocowych oraz roślin biblijnych.
