Michał I Fiodorowicz
Michał I Fiodorowicz, znany jako car Rosji w latach 1613–1645, był kluczową postacią w historii Rosji, ojcem cara Aleksego I Romanowa i dziadkiem Piotra Wielkiego. Jego panowanie przyczyniło się do umocnienia dynastii Romanowów na tronie.
Życiorys
Michał był synem Fiodora Romanowa i Kseni Iwanowny Szestowej. Po okresie zesłania, w 1606/1607 roku objął dworski urząd stolnika. Został wybrany na cara 3 marca 1613 roku, po ośmioletnim okresie Wielkiej Smuty, i przystąpił do rządów po namowach bojarów.
Na początku panowania Michał musiał zmierzyć się z bandami rabunkowymi, w tym polskimi lisowczykami. W 1614 roku, na jego rozkaz, wykonano wyrok śmierci na carewiczu Iwanie Dymitrze. Michał zakończył również wojny zewnętrzne, zawierając rozejm z Polską w Dywilinie w 1618 roku, co umożliwiło odbudowę gospodarki Rosji.
W czasie jego rządów rozpoczęto kolonizację północnej Azji, a rosyjskie osady dotarły do rzeki Amur i Morza Ochockiego. Michał, z zamiłowaniem do religii, brał czynny udział w obrzędach cerkiewnych, a jednocześnie cieszył się zachodnimi rozrywkami, organizując na dworze występy akrobatów.
Rodzina
Michał miał kilka żon. Jego pierwszą małżonką była Maria Chłopowa, która zmarła wkrótce po ślubie. Drugą żoną została Eudoksja Strieszniewa. Z tego małżeństwa narodziło się troje synów i siedem córek:
- Irena Michajłowna
- Pelagia Michajłowna
- Aleksy Michajłowicz (późniejszy car Aleksy I)
- Anna Michajłowna
- Marfa Michajłowna
- Iwan Michajłowicz
- Zofia Michajłowna
- Tatiana Michajłowna
- Eudoksja Michajłowna
- Wasyl Michajłowicz
Michał I Romanow zmarł w 1645 roku i został pochowany w Soborze św. Michała Archanioła w Moskwie.
Podsumowanie
Michał I Fiodorowicz był znaczącą postacią w historii Rosji, która przyczyniła się do stabilizacji kraju po okresie chaosu. Jego rządy charakteryzowały się zarówno pobożnością, jak i zainteresowaniem nowinkami technicznymi, a jego potomstwo kontynuowało dynastię Romanowów.
