„`html
Mi-34
Mi-34 (ros. Ми-34, oznaczenie NATO Hermit) to rosyjski lekki dwu- lub czteromiejscowy śmigłowiec, przeznaczony do treningu, transportu pasażerskiego oraz akrobacji.
Historia
Mi-34 został zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Michaiła Mila w połowie lat 80. XX wieku jako następca śmigłowca Mi-1. Prototyp oblatano w 1986 roku, a produkcję seryjną rozpoczęto w 1989 roku. W konstrukcji wykorzystano kompozyty włókna szklanego i węglowego oraz wprowadzono nowatorskie w ZSRR podwozie płozowe.
Specyfikacja techniczna
- Producent: Arseniewskie Zakłady Lotnicze „Progress”
- Konstrukcja: Kompozytowa, podwozie stałe – płozy
- Załoga: 1
- Data oblotu: 1986
- Lata produkcji: 1989–1994
- Silnik: 1 x 9-cylindrowy tłokowy Wedanajew M-14W26
- Moc silnika: 323 KM (239 kW)
- Wymiary:
- Długość: 11,42 m
- Szerokość kadłuba: 1,42 m
- Wysokość: 2,75 m
- Średnica wirnika: 10,01 m
- Masa:
- Masa własna: 800 kg
- Masa startowa: 1020 kg (normalna), 1250 kg (maksymalna)
- Prędkości:
- Prędkość maksymalna: 210 km/h
- Prędkość przelotowa: 180 km/h
- Prędkość ekonomiczna: 160 km/h
- Pułap praktyczny: 4500 m
- Zasięg: 450 km
- Liczba miejsc: 1+3
Wersje śmigłowca
- Mi-34 – wersja podstawowa
- Mi-34A – z silnikiem turbinowym Allison
- Mi-34C – pasażerska, cztery miejsca
- Mi-34M – z dwoma silnikami turbinowymi WAZ-430
- Mi-34P – wersja policyjna
- Mi-34W & Mi-34WAZ – z dwoma silnikami WAZ-4265
- Mi-34S – z silnikiem tłokowym M-14W26W
- Mi-34UT – wersja treningowa z dwoma miejscami sterowniczymi
Użycie w lotnictwie
Mi-34 jest wykorzystywany w ZSRR do szkolenia, a także w lotnictwie sportowym do akrobacji i jako lekki śmigłowiec pasażerski. Znalazł również zastosowanie w Siłach powietrznych Nigerii.
Linki zewnętrzne
„`
