Mateusz Iżycki

„`html

Mateusz Iżycki de Notto

Mateusz Iżycki de Notto (ur. w Odessie, zm. 12 lutego 1952 w Lyonie) był generałem brygady pilotem Polskich Sił Powietrznych oraz kawalerem Krzyży Złotego i Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys

Mateusz Janusz Iżycki pochodził z rodziny herbu Bończa. W młodości kształcił się w różnych gimnazjach, a w 1916 roku rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Moskwie, jednak szybko został powołany do armii rosyjskiej. Uczestniczył w I wojnie światowej, służąc w 12 Achtyrskim pułku huzarów, a później w 7 pułku ułanów III Korpusu Polskiego.

Po wojnie wstąpił do Legii Akademickiej w Warszawie i brał udział w walkach o Lwów, gdzie odznaczył się i otrzymał Order Virtuti Militari. W latach 1922–1924 kształcił się w Wyższej Szkole Wojennej, a następnie rozpoczął karierę w lotnictwie, pełniąc różne funkcje dowódcze.

W 1939 roku, podczas kampanii wrześniowej, był szefem sztabu Dowództwa Lotnictwa Armii „Łódź” oraz dowódcą Lotnictwa Armii „Warszawa”. Po wydostaniu się z Warszawy przez Węgry, dotarł do Francji, gdzie kierował ewakuacją lotnictwa polskiego. Po wojnie przyjął obywatelstwo brytyjskie, dodając do nazwiska człon „de Notto”. Zmarł w Lyonie i został pochowany w Londynie.