Luna – bogini Księżyca w mitologii rzymskiej
Luna, w mitologii rzymskiej, to bogini Księżyca, utożsamiana z grecką Selene. Jej kult, pierwotnie bóstwa sabińskiego, został przeniesiony do Rzymu przez Tytusa Tacjusza, równocześnie z kultem Sola. Wczesne przedstawienia Luny w Rzymie często odnosiły się do italskiej i rzymskiej bogini Diany.
Reprezentacja w sztuce
W starożytnym Rzymie Luna była najczęściej przedstawiana na wzór Selene, w świetlistej szacie, na rydwanie zaprzężonym w dwa konie, z półksiężycem jako atrybutem.
Świątynie i kult
W Rzymie wzniesiono kilka świątyń dedykowanych Lunie, z czego najważniejsza znajdowała się na Awentynie. W jej sanktuarium na Palatynie, gdzie czczono ją pod imieniem Noctiluca (‘Świecąca Nocą’), co wieczór zapalano światło ku jej czci.
Wpływ na język
Nazwa Luna wpłynęła na terminologię dotyczącą Księżyca, prowadząc do powstania takich słów jak:
- lunochemia
- lunacja
- lunarny
Oprócz tego, Luna jest źródłem nazwy rośliny z rodziny kapustowatych – Lunaria (miesiącznica).
