Ludwik Rydygier

„`html

Ludwik Antoni Rydygier

Ludwik Rydygier (1850-1920) był wybitnym polskim chirurgiem, profesorem medycyny oraz generałem brygady Wojska Polskiego. Urodził się w Dusocinie w rodzinie o polskich korzeniach, a swoje wykształcenie rozpoczął w progimnazjum w Pelplinie, kontynuując naukę w Chojnicach i Chełmnie. Studiował medycynę w Krakowie oraz na Uniwersytecie w Greifswaldzie, gdzie uzyskał dyplom lekarza w 1873 roku.

Kariera zawodowa

Po ukończeniu studiów Rydygier pracował w Szpitalu Najświętszej Marii Panny, a następnie prowadził prywatną praktykę w Chełmnie. Jego kariera akademicka rozpoczęła się w 1878 roku, kiedy obronił habilitację w Jenie. W 1887 roku objął katedrę chirurgii na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie stał się jednym z najwybitniejszych chirurgów swoich czasów.

Jest znany z wielu pionierskich operacji, w tym pierwszej w Polsce resekcji żołądka w 1881 roku oraz innowacyjnej metody usuwania gruczolaka prostaty. Rydygier był także dziekanem Wydziału Lekarskiego oraz rektorem Uniwersytetu Lwowskiego, a jego prace przyczyniły się do rozwoju chirurgii w Polsce.

Wojskowa działalność i upamiętnienie

Podczas I wojny światowej kierował szpitalem wojskowym w Brnie. W 1918 roku walczył o Lwów, a po wojnie zorganizował szpitale wojskowe i został szefem sanitarnym Dowództwa Okręgu Generalnego „Pomorze”. Zmarł nagle w 1920 roku, a jego szczątki pochowano na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.