„`html
Ludwik Czyżewski
Ludwik Czyżewski, ps. „Julian”, „Dalia”, „Wiktor”, „Franciszek”, „Beskid” (8 października 1892 – 25 marca 1985) był pułkownikiem piechoty Wojska Polskiego, Korpusu Ochrony Pogranicza oraz Armii Krajowej. W 1972 roku został mianowany przez Prezydenta RP na uchodźstwie generałem brygady.
Życiorys
Czyżewski urodził się w rodzinie Michała i Wiktorii z Zawistowskich. Jego edukacja rozpoczęła się od studiów medycznych we Lwowie, gdzie angażował się w działalność Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. W 1913 roku został powołany do armii Austro-Węgier, gdzie walczył na frontach wschodnim i włoskim jako dowódca kompanii.
Po zakończeniu I wojny światowej w 1918 roku, wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie współtworzył 9 pułk piechoty, a później został dowódcą batalionu. W kolejnych latach piastował różne stanowiska, w tym kwatermistrza 25 pułku piechoty oraz dowódcy batalionu KOP „Bereźne”. Awanse uzyskał w latach 1915-1937, osiągając stopień pułkownika.
W 1939 roku dowodził 2 pułkiem piechoty Legionów podczas kampanii wrześniowej i brał udział w obronie Modlina. Po kapitulacji znalazł się w obozie jenieckim, a następnie udał się do Warszawy.
Odznaczenia
- Medal Niepodległości
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka za Rany i Kontuzje
W jego honorze nazwano ulice w wielu polskich miastach, w tym w Bełchatowie, Łodzi oraz Sandomierzu.
Podsumowanie
Ludwik Czyżewski był znaczącą postacią w historii Polski, zarówno jako dowódca wojskowy, jak i działacz społeczny. Jego życie i osiągnięcia pozostają inspiracją dla przyszłych pokoleń.
„`
