Lublin R-XX
Lublin R-XX to polski prototypowy wodnosamolot torpedowo-rozpoznawczy, który powstał w 1935 roku w zakładach Plage i Laśkiewicz. Samolot został zaprojektowany z myślą o dalekozasięgowych operacjach morskich.
Historia
W 1931 roku zakłady Plage i Laśkiewicz złożyły ofertę na budowę wodnosamolotu torpedowo-rozpoznawczego dla Marynarki Wojennej. Umowę na opracowanie samolotu R-XX podpisano w 1932 roku. Prace budowlane rozpoczęto w 1933 roku, a oblot prototypu miał miejsce 10 kwietnia 1935 roku. Po testach w Morskim Dywizjonie Lotniczym zidentyfikowano problemy konstrukcyjne, które wymagały korekty, co zakończono w październiku 1935 roku.
W listopadzie 1935 roku zdecydowano o zamówieniu sześciu ulepszonych wersji oznaczonych jako Lublin R-XXA, co doprowadziło do skasowania prototypu R-XX w sierpniu 1937 roku. Wersja R-XXA różniła się od R-XX zmienionymi wymiarami i konstrukcją.
Konstrukcja
Lublin R-XX był pięciomiejscowym dolnopłatem o konstrukcji mieszanej. Charakteryzował się:
- Napędem: 2 x silniki gwiazdowe Bristol Pegasus II o mocy 635 KM.
- Wymiary: rozpiętość 25,4 m, długość 15,9 m, wysokość 6,1 m.
- Masa: 4000 kg (masa własna), 6000 kg (masa startowa).
- Prędkość maksymalna: 250 km/h, prędkość przelotowa: 210 km/h.
- Zasięg: 500 km (operacyjny), 1200 km (maksymalny).
- Uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe Vickers F kal. 7,9 mm oraz 1 torpeda podwieszana.
Kadłub samolotu był kratownicowy, a podwozie miało postać stałych pływaków. Kabina pilota i obserwatora była odkryta, z wiatrochronem z przodu, a za nimi znajdowała się zakryta kabina radiotelegrafisty.
Podsumowanie
Lublin R-XX był innowacyjnym projektem, który, mimo wykrytych wad konstrukcyjnych, stanowił krok w rozwoju polskiego lotnictwa wojskowego w okresie międzywojennym.
