„`html
Lodovico Jacobini
Lodovico Jacobini, urodzony 6 stycznia 1832 roku w Genzano di Roma, zmarł 28 lutego 1887 roku w Rzymie. Był włoskim duchownym katolickim, dyplomatą watykańskim oraz kardynałem.
Życiorys
Jacobini uczęszczał do seminarium w Albano i przyjął święcenia kapłańskie 23 września 1854 roku w Rzymie. Następnie studiował na Uniwersytecie La Sapienza, zdobywając doktoraty z teologii oraz obojga praw.
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej, gdzie pełnił różne funkcje, w tym:
- sekretarz Kongregacji Rozkrzewiania Wiary ds. rytów wschodnich
- sekretarz komisji przygotowawczej Syllabusa
- kanonik bazyliki laterańskiej
- referendarz w Trybunale Sygnatury Apostolskiej
- protonotariusz apostolski
W latach 1869-1870 był także sekretarzem komisji przygotowawczej Soboru Watykańskiego I oraz podsekretarzem Soboru.
W marcu 1874 roku papież Pius IX mianował go arcybiskupem tytularnym Tessalonik i nuncjuszem w Austrii. Sakrę biskupią otrzymał 24 marca 1874 roku. W 1879 roku papież Leon XIII wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Mariae de Victoria.
W grudniu 1880 roku Jacobini został sekretarzem stanu oraz administratorem dóbr Stolicy Świętej. Pełnił te funkcje do końca życia, chociaż w ostatnich latach był zmuszony do delegowania zadań z powodu choroby. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano w Rzymie.
W 1877 roku, jako nuncjusz apostolski w Wiedniu, ukoronował cudowny obraz Matki Miłosierdzia. Udzielił sakry biskupiej polskiemu duchownemu Albinowi Dunajewskiemu, biskupowi krakowskiemu.
Bibliografia
„`
