Leonidas z Tarentu
Leonidas z Tarentu (ok. 320 r. p.n.e.) był greckim poetą, znanym przede wszystkim jako autor epigramatów. Jego twórczość przetrwała dzięki antologii epigramatów Meleagera z Gadary, która powstała około 60 roku p.n.e. W antologii tej znalazło się ponad sto wierszy Leonidasa, a jego dzieła zostały również zachowane w późniejszej Antologii Palatyńskiej z około 900 roku, powstałej w Bizancjum. Dodatkowo, niektóre jego utwory zachowały się dzięki wypisom Stobajosa oraz znaleziskom papirusowym.
Tematyka twórczości
Leonidas czerpał inspiracje głównie z życia ubogich, takich jak rzemieślnicy, rybacy i wyrobnicy. Jego utwory ukazują życie biedaków w różnych miastach Wielkiej Grecji, co sugeruje, że sam był ubogim tułaczem. Poeta opisywał ich codzienność w wyszukanym stylu, często stosując rzadkie słowa i neologizmy.
W jego twórczości można dostrzec wpływy Anyte z Tegei, zwłaszcza w opisach przyrody. Leonidas unikał jednak typowych dla epigramatów tematów biesiadnych i erotycznych, koncentrując się na dziełach sztuki i literaturze.
Wpływ na literaturę
Wpływ Leonidasa na epigramatyków greckich był znaczący i utrzymywał się aż do VI wieku n.e. Jego twórczość była znana i ceniona przez poetów rzymskich, takich jak Propercjusz, Wergiliusz i Owidiusz, którzy czerpali z jego motywów w swoich własnych utworach.
Bibliografia
- Wacława Siwakowska, Leonidas z Tarentu [w:] Słownik pisarzy antycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 2001
Kategoria: Epigramatycy z Antologii Palatyńskiej
Kategoria: Pisarze i poeci starożytnej Grecji
Kategoria: Pisarze IV wieku p.n.e.
