Andrea Pangrazio

Andrea Pangrazio

Andrea Pangrazio (1 września 1909 – 2 czerwca 2005) był włoskim duchownym katolickim, arcybiskupem Gorizia oraz biskupem Porto-Santa Rufina. Jego życie i działalność miały znaczący wpływ na Kościół katolicki w Polsce oraz w innych regionach.

Życie i kariera

Pangrazio przyjął święcenia kapłańskie 3 lipca 1932 roku w diecezji Padwa. W 1953 roku został mianowany biskupem tytularnym Caesarea in Thessalia oraz koadiutorem diecezji Werona. Sakrę biskupią otrzymał 4 października 1953 roku z rąk biskupa Padwy, Girolamo Bortignon.

Po śmierci biskupa Girolamo Cardinale w 1954 roku, Pangrazio przejął administrację diecezji Werona. W 1955 roku, po nominacji Giovanni Urbaniego na biskupa Werony, Pangrazio przeniósł się do diecezji Livorno jako koadiutor, a od 1959 roku był ordynariuszem tej diecezji.

W kwietniu 1962 roku objął arcybiskupstwo Gorizia i uczestniczył w Soborze Watykańskim II w latach 1962-1965.

Diecezja Porto-Santa Rufina

2 lutego 1967 roku został mianowany biskupem diecezji Porto-Santa Rufina, zachowując tytuł arcybiskupa. W tym czasie kardynałami-biskupami diecezji byli Eugène Tisserant oraz Paolo Marella. Pangrazio przeszedł na emeryturę w grudniu 1984 roku.

Praca w Episkopacie Włoch

Pangrazio był aktywnym uczestnikiem prac Episkopatu Włoch oraz Kurii Rzymskiej. W latach 1966-1972 pełnił funkcję sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Włoch, a w latach 1972-1987 był delegatem ds. seminariów w watykańskiej Kongregacji Kształcenia Katolickiego.

Podsumowanie

Andrea Pangrazio pozostawił po sobie trwały ślad w Kościele katolickim, zarówno poprzez swoje działania duszpasterskie, jak i udział w ważnych wydarzeniach, takich jak Sobór Watykański II.