Langwedocja
Langwedocja (oksyt. Lengadòc, franc. Languedoc) to historyczna kraina położona w południowej Francji, ograniczona przez Pireneje, Masyw Centralny, Rodan i Morze Śródziemne. Do 2015 roku była częścią regionu administracyjnego Langwedocja-Roussillon, a niektóre obszary tradycyjnie zaliczane do Langwedocji należały również do regionu Midi-Pireneje. Kraina ta słynie z produkcji wina.
W średniowieczu, jako Hrabstwo Tuluzy, Langwedocja była miejscem intensywnego rozwoju kultury oraz życia miejskiego, dorównując w tym północnej Italii i Katalonii. Oksytański, rodzimy język tej krainy, odegrał znaczącą rolę w ewolucji poezji katalońskiej, hiszpańskiej i francuskiej. Langwedocja wchodzi w skład Oksytanii, rozległego obszaru językowo-kulturalnego, który obejmuje także Prowansję, Monako oraz niektóre regiony Włoch i Katalonii.
Podstawowe informacje
- Powierzchnia: 27 376 km²
- Liczba ludności: 2,3 mln (stan na 2000 r.)
- Gęstość zaludnienia: 84 os./km²
- Ważniejsze miejscowości: Montpellier, Nîmes, Narbonne, Béziers, Tuluza, Perpignan, Carcassonne
