Grupa Kwadryga
Grupa „Kwadryga” była warszawskim ugrupowaniem literackim działającym w latach 1927–1931, zaliczanym do Drugiej Awangardy. Skupiona wokół czasopisma „Kwadryga”, grupa wyróżniała się towarzyskimi i pokoleniowymi więzami, a jej członkowie przyjęli patronat Cypriana Kamila Norwida oraz Stanisława Brzozowskiego.
Charakterystyka
Kwadryga prezentowała krytyczne podejście do Skamandra, szczególnie w odniesieniu do Juliana Tuwima, jednocześnie jednak naśladując jego poetykę. Styl poezji Kwadrygi charakteryzował się eklektyzmem, a w ich twórczości można dostrzec kilka wspólnych tematów:
- nierówności społeczne
- moralizatorstwo
- antyurbanizm
- pacyfizm
- kult pracy
- postawa niezadowolenia i buntu
- odejście od tematów osobistych
W latach 1930–1931 Kwadryga organizowała spotkania z czytelnikami, wzorując się na działaniach grupy Skamander. Działalność czasopisma zakończyła się w 1931 roku z powodu problemów finansowych oraz wewnętrznych sporów ideowych.
Przedstawiciele
Wśród najważniejszych członków grupy Kwadryga znaleźli się:
- Mieczysław Bibrowski (1908–2000) – pomysłodawca i założyciel grupy
- Stanisław Ciesielczuk (1906–1945)
- Stanisław Ryszard Dobrowolski (1907–1985)
- Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) – związany z grupą przez krótki czas
- Stefan Flukowski (1902–1972)
- Aleksander Maliszewski (1901–1978)
- Marian Piechal (1905–1989)
- Nina Rydzewska (1902–1957)
- Władysław Sebyła (1902–1940)
- Włodzimierz Słobodnik (1900–1991)
- Lucjan Szenwald (1909–1944)
- Zbigniew Uniłowski (1909–1937)
- Wiesław Wernic (1906–1986)
Za najoryginalniejszych członków grupy uznano Władysława Sebyłę, Lucjana Szenwalda oraz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.
