Księga Amosa
Księga Amosa, jedna z ksiąg prorockich Starego Testamentu, została napisana przez proroka Amosa około 765 r. p.n.e. Amos, hodowca owiec z Tekoa w Judzie, został powołany przez Boga do prorokowania, zwłaszcza w północnym Królestwie Izraela podczas panowania króla Jeroboama II.
Treść księgi Amosa
- Wersety 1:1-2:3: Amos zapowiada Boże wyroki przeciwko wrogim narodom, w tym Syryjczykom i Filistynom.
- Wersety 2:4-16: Prorok ogłasza wyroki przeciwko Judzie i Izraelowi za grzechy ich mieszkańców, w tym za odrzucenie prawa Bożego.
- Wersety 3:1-6:14: Amos podkreśla, że Bóg powołał go do prorokowania, wzywając Izraelitów do nawrócenia i przypominając im o Bożej karze.
- Wersety 7:1-17: Zapowiedź zburzenia sanktuariów Izraela oraz nadchodzącego nieszczęścia dla Amacjasza, kapłana z Betel.
- Wersety 8:1-9:15: Amos potępia ucisk ubogich, zapowiadając Boży sąd, ale także obietnicę błogosławieństw dla powracających z wygnania.
Kanoniczność księgi Amosa
Autentyczność Księgi Amosa potwierdzają odniesienia do niej w Dziejach Apostolskich, gdzie Szczepan i Jakub cytują jej wersety, co dowodzi jej znaczenia w tradycji judaistycznej.
