Krzysztof Pytel – Życiorys i Kariera
Krzysztof Pytel (15 maja 1945 – 30 czerwca 2019) był polskim szachistą, trenerem oraz dziennikarzem szachowym. Reprezentował Francję od 1989 roku i posiadał tytuł mistrza międzynarodowego od 1975 roku.
Kariera Szachowa
Swoją przygodę z szachami rozpoczął w wieku dziesięciu lat. Już w wieku 15 lat zdobył mistrzostwo Chełma, a w latach 1964 i 1965 dwukrotnie zdobył wicemistrzostwo Polski juniorów do 20 lat. W 1966 roku zdobył złoty medal indywidualnych mistrzostw Polski w grze korespondencyjnej, a dwa lata później srebrny.
W 1968 roku zadebiutował międzynarodowo i po raz pierwszy zakwalifikował się do finału indywidualnych mistrzostw Polski. Do 1985 roku brał udział w finałach, zdobywając tytuły mistrza Polski w 1972 i 1973 roku oraz srebrny medal w 1979 roku. Reprezentował Polskę na olimpiadach szachowych, zdobywając 21½ pkt w 45 partiach.
W latach 1966–1982 zdobył dziesięć medali drużynowych mistrzostw Polski, w tym dwa złote. W 1972 roku zakwalifikował się do turnieju strefowego eliminacji mistrzostw świata, jednak wyjazd wstrzymano z powodu epidemii w Jugosławii.
W ciągu swojej kariery odniósł szereg sukcesów w turniejach międzynarodowych. Oto niektóre z nich:
- 1972 – Wrocław (1. miejsce)
- 1973 – Albena (3. miejsce)
- 1975 – Guernsey (2. miejsce)
- 1976 – Dortmund (1. miejsce)
- 1979 – Metz (2. miejsce)
- 1994 – Maromme (1. miejsce)
- 2001 – Le Mans (1. miejsce)
Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1994 roku, zdobywając 2500 punktów, co lokowało go na 6. miejscu wśród francuskich szachistów.
Życie Prywatne
Żoną Krzysztofa Pytla była Bożena Pytel, mistrzyni Polski z 1970 roku.
Wybrane Publikacje
- Akiba Rubinstein, czyli o sztuce rozgrywania końcówek (1987)
- Aleksander Alechin
- Karpow – Kasparow o koronę szachową: Moskwa-Londyn-Leningrad (1986)
- Jak wygrać miniaturkę? (2002)
- Emanuel Lasker (1993)
- Wilhelm Steinitz (1990)
Podsumowanie
Krzysztof Pytel był wybitnym szachistą, który odniósł wiele sukcesów zarówno w Polsce, jak i na arenie międzynarodowej. Jego wkład w rozwój szachów oraz literatura szachowa pozostają ważnym elementem polskiej kultury szachowej.
