Krynolina
Krynolina, pochodząca od włoskich słów „crino” (końskie włosie) i „lino” (len), to sztywna spódnica lub halka w kształcie dzwonu, która była modna w XIX wieku. Kształt krynolinie nadawano za pomocą usztywnionych halek, włosianki lub metalowych konstrukcji. Ich popularność trwała do około 1868 roku.
Historia krynoliny
Krynolina nie była nowym wynalazkiem w modzie; różne formy usztywnionych halk były znane już w XVII i XVIII wieku. W XVIII wieku stosowano tzw. panier, czyli stelaż pod suknię. W latach 1810–1820 wprowadzono kliny, co doprowadziło do znacznego poszerzenia spódnic w następnej dekadzie. Krynolina po raz pierwszy pojawiła się pod koniec lat 30. XIX wieku, kiedy to stosowano nakrochmalone halki. W okolicach 1840 roku zaczęto dodatkowo usztywniać je końskim włosiem lub trzciną. Krynolina, która początkowo miała kształt stożka, z czasem stała się szersza i spłaszczona z przodu dzięki wprowadzeniu stelaży. Ten element mody stał się dostępny dla wszystkich warstw społecznych dzięki masowej produkcji.
Wady i rezygnacja z krynoliny
Mimo swojej popularności, krynoliny miały wiele wad, które przyczyniły się do ich stopniowej rezygnacji. Szerokie spódnice, osiągające średnicę do 180 cm, utrudniały chodzenie i siedzenie. Często strącały przedmioty, a także były łatwo przydeptywane. Lekkość krynoliny sprawiała, że podmuchy wiatru mogły unosić ją, co wówczas uznawano za skandal. Dodatkowo, krynoliny były niebezpieczne – w fabrykach mogły zostać wciągane w maszyny, a ich materiał był łatwopalny, co stanowiło zagrożenie dla noszących je kobiety.
Krynoliny w dzisiejszych czasach
Krynoliny są nadal noszone, głównie podczas specjalnych okazji, takich jak bale czy śluby. Współczesne krynoliny zazwyczaj składają się z kilku warstw sztywnej siatki wykonanej z tworzyw sztucznych, a często wzbogacane są falbanami, aby zwiększyć ich objętość.
