Konstancja Zofia z Czartoryskich Poniatowska
Konstancja Zofia z Czartoryskich Poniatowska (ur. 19 lutego 1695 w Warszawie, zm. 27 października 1759 w Malczycach) była polską arystokratką, córką Kazimierza Czartoryskiego oraz Izabeli Elżbiety Morsztyn. Była matką króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Życiorys
16 września 1720 roku poślubiła Stanisława Poniatowskiego, z którym miała dziewięcioro dzieci:
- Kazimierz, podkomorzy koronny,
- Franciszek, kanonik i proboszcz katedry krakowskiej,
- Aleksander, adiutant księcia Karola Lotaryńskiego,
- Ludwika Maria, żona Jana Jakuba Zamoyskiego,
- Izabella, żona Jana Klemensa Branickiego, a po jego śmierci Andrzeja Mokronowskiego,
- Stanisław August, król Polski,
- Teodor Feliks, zmarły w dzieciństwie,
- Andrzej, feldmarszałek austriacki,
- Michał Jerzy, ostatni prymas Polski przed rozbiorami.
Konstancja była osobą inteligentną i ambitną, znaną z religijności, która graniczyła z dewocją. W młodym wieku wysłała swojego syna Franciszka do seminarium. W 1733 roku przeniosła się z dziećmi do Gdańska, gdzie mieszkała przez sześć lat, inwestując w edukację potomstwa. W 1739 roku powróciła do Warszawy, gdzie trwała budowa pałacu Poniatowskich przy Krakowskim Przedmieściu, zaprojektowanego przez Jana Zygmunta Deybla.
Początkowo aktywna w polityce, współpracując z braćmi w stronnictwie Familia, z biegiem lat wycofała się z życia publicznego i pokłóciła z rodzeństwem. Po śmierci została pochowana w kościele w Janowie, gdzie znajdował się jej nagrobek z marmurową epitafią.
Przypisy
Bibliografia
- Zienkowska K., Stanisław August Poniatowski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2004.
