Kometa Halleya (1P/Halley)
Kometa Halleya, znana również jako 1P/Halley, jest pierwszą zidentyfikowaną kometą krótkookresową. Nazwa pochodzi od astronoma Edmonda Halleya, który w XVIII wieku przewidział jej ponowne pojawienie się w 1758 roku, bazując na wcześniejszych obserwacjach. Szacuje się, że kometa będzie istnieć przez następne 170 000 lat, tracąc podczas każdego przelotu około 250 milionów ton materii.
Budowa
Jądro komety ma wymiary 14,9 × 8,2 km i jest pokryte wzgórzami, dolinami oraz kraterami. Dane z sondy Giotto, która zbliżyła się do komety w 1986 roku, ujawniły, że jej jądro składa się ze skał, lodu i nieznanego materiału organicznego. Powierzchnia komety pokryta jest ciemną skorupą o nieznanym składzie chemicznym.
Ruch wokół Słońca
Kometa Halleya krąży po wydłużonej eliptycznej orbicie wokół Słońca, z przeciętnym okresem obiegu wynoszącym 76 lat. Ruch komety podlega perturbacjom ze strony planet, co wpływa na długość jej obiegu. Najkrótszy zarejestrowany okres obiegu wyniósł 74,5 roku, a najdłuższy 79 lat.
Obserwacje w XX wieku
W XX wieku kometa dwukrotnie zbliżyła się do Słońca. 20 maja 1910 roku minęła Ziemię, osiągając jasność 0. W 1986 roku, podczas kolejnego zbliżenia, kometa stała się przedmiotem badań sond kosmicznych, które dostarczyły cennych informacji na temat jej składu chemicznego oraz zdjęć jądra z bliska.
Powrót w XXI wieku
Kometa Halleya ponownie przejdzie przez peryhelium swojej orbity w 2061 roku, gdzie może osiągnąć jasność −0,3.
Daty pojawiania się
Przybliżone daty przejścia przez peryhelium komety w przeszłości oraz przewidywane daty w przyszłości są kluczowe dla astronomów i entuzjastów obserwacji nieba. Warto zwrócić uwagę na te daty, aby być świadkiem tego niezwykłego zjawiska.
