Kazimierz Kaczmarczyk
Kazimierz Kaczmarczyk (1878-1966) był polskim historykiem, archiwistą i profesorem Uniwersytetu Poznańskiego. Urodził się 3 lutego 1878 roku w Starym Wiśniczu, a zmarł 6 kwietnia 1966 w Poznaniu. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.
Życiorys
Kaczmarczyk był synem Jakuba i Marianny Kaczmarczyk. Początkowe nauki odbył w Starym Wiśniczu, a następnie kontynuował edukację w Bochni i Podgórzu. W 1899 roku zdał maturę i służył w armii austro-węgierskiej. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1909 roku obronił pracę doktorską.
Pracował w Archiwum Akt Dawnych w Krakowie, a później w Archiwum Skarbowym i Archiwum Państwowym w Poznaniu, gdzie piastował stanowiska wicedyrektora i dyrektora. Po I wojnie światowej był zaangażowany w archiwistykę i historię prawa polskiego.
W czasie II wojny światowej był więziony przez okupacyjne władze niemieckie, a po wojnie kontynuował działalność naukową, uzyskując tytuł profesora nadzwyczajnego w 1957 roku.
Zainteresowania naukowe
Kaczmarczyk specjalizował się w archiwistyce oraz historii prawa polskiego XIII i XIV wieku. Przyczynił się do rozwoju nowoczesnej archiwistyki w Polsce, prowadząc prace inwentaryzacyjne oraz katalogując cenne dokumenty.
Publikacje
- Ciężary ludności wiejskiej i miejskiej na prawie niemieckim w Polsce XIII i XIV wieku
- Katalog Archiwum Opactwa Cystersów w Mogile
- Acta consularia posnaniensia 1454–1506
- Najstarsza księga ławnicza toruńska, 1363–1428
- Literatura archiwalna odrodzonej Polski
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1957)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1929)
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
Życie osobiste
Kaczmarczyk był dwukrotnie żonaty i miał czworo dzieci. Zmarł 6 kwietnia 1966 roku, a jego miejsce spoczynku to Cmentarz Junikowo w Poznaniu.
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich, Wrocław 1984.
- Kazimierz Kaczmarczyk (1878–1966). Archiwista i historyk, Archiwum Państwowe w Poznaniu, 2021.