Karl Howell Behr
Karl Howell Behr (30 maja 1885 – 15 października 1949) był amerykańskim tenisistą, który zyskał rozgłos zarówno dzięki swojej karierze sportowej, jak i przeżyciu katastrofy Titanica w 1912 roku.
Kariera tenisowa
Behr rozpoczął swoją karierę tenisową z sukcesami, zdobywając mistrzostwo międzyuczelniane USA w deblu w 1904 roku. W 1907 roku dotarł do finału Wimbledonu w grze podwójnej, gdzie w parze z Bealsem Wrightem przegrał z duetem Norman Brookes–Anthony Wilding. W tym samym roku reprezentował USA w finale Pucharu Davisa przeciwko Australii, gdzie w deblu odniósł zwycięstwo, ale w singlu poniósł porażki, co przyczyniło się do przegranej drużyny amerykańskiej.
Behr siedmiokrotnie znajdował się w czołowej dziesiątce rankingu tenisowego w USA, osiągając najwyższą pozycję nr 3 w latach 1907 i 1914. Pośmiertnie, w 1969 roku, został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra podwójna (0–1)
- Partner: Beals Wright
- Przeciwnicy: Norman Brookes, Anthony Wilding
- Wynik: 4:6, 4:6, 2:6
