SIG SG 510 – szwajcarski karabin automatyczny, opracowany przez firmę Schweizerische Industrie Gesselschaft (SIG) i wykorzystywany przez armię szwajcarską do 1985 roku.
Historia
Prace nad karabinem rozpoczęły się w połowie lat 50. XX wieku pod kierunkiem Rudolfa Amslera. Prototyp oznaczony jako AM 55, wzorowany na niemieckim StG45(M), został przyjęty do uzbrojenia w 1957 roku. Karabin strzelał amunicją 7,5 × 55 mm GP11. W późniejszych latach stworzono wersje kalibrów przeznaczonych na eksport, z czego najwięcej wyprodukowano wersję SIG 510-4 w kalibrze 7,62 × 51 mm NATO, sprzedawaną do Chile i Boliwii. Produkcję zakończono w 1983 roku, a ostatnie egzemplarze opuściły fabrykę w 1985 roku. Łącznie wyprodukowano około 700 000 sztuk.
Wersje
- AM 55 – prototyp (SIG 510-0)
- SIG 510-1 – seryjna wersja kal. 7,5 × 55 mm, regulaminowy karabin armii szwajcarskiej
- SIG 510-2 – wersja o zmniejszonej masie, nieprodukowana seryjnie
- SIG 510-3 – wersja kal. 7,62 x 39 mm, wyprodukowana w krótkiej serii
- SIG 510-4 – wersja kal. 7,62 × 51 mm NATO, lżejsza od Stg 57, z drewnianym łożem i kolbą
- American Match Target (AMT) – sportowy karabin samopowtarzalny na rynek amerykański
Opis techniczny
SIG SG 510 był bronią samoczynno-samopowtarzalną z automatycznym działaniem na zasadzie odrzutu zamka półswobodnego. Broń strzelała z zamka zamkniętego i posiadała mechanizm spustowy umożliwiający strzelanie ogniem pojedynczym oraz seryjnym. W wyposażeniu znajdował się spust zimowy, który ułatwiał strzelanie w rękawicach.
Zasilanie odbywało się z pudełkowych magazynków o pojemności 24 naboi, a przyrządy celownicze miały zakres od 100 do 650 m. Lufa była zakończona tłumikiem płomieni, który pełnił również funkcję hamulca wylotowego. Broń była wykonana z tworzyw sztucznych, a kolba była z twardej gumy, co zapewniało wygodę użytkowania.
Bibliografia
- Ireneusz Chloupek, Karabiny szturmowe SIG cz. 1, Nowa Technika Wojskowa 10/2002
