MG 151/15
MG 151/15 to niemiecki lotniczy karabin maszynowy kal. 15 mm, produkowany od 1940 roku przez Waffenfabrik Mauser. W 1941 roku na jego bazie powstało działko 20 mm MG 151/20, które stało się kluczowym uzbrojeniem Luftwaffe w czasie II wojny światowej.
Konstrukcja
MG 151 oparty jest na zasadzie krótkiego odrzutu lufy z zamkiem ryglowanym przez obrót. Posiada lufę o długości 125 cm, ogólną długość 193 cm oraz wagę 42 kg. Zasilany jest z taśmy, a jego teoretyczna szybkostrzelność wynosi 700 strzałów na minutę. Karabin charakteryzuje się długą, smukłą lufą, co umożliwia jego montaż nad silnikiem samolotu.
Nabój 15 × 96 mm występuje w dwóch wersjach: ze spłonką zwykłą i elektryczną, co ułatwia synchronizację. Oferuje różne typy pocisków, w tym:
- Pocisk burzący (57 g)
- Pocisk przeciwpancerny ze smugaczem (72 g)
- Pocisk pełnokalibrowy z rdzeniem (52 g)
Energia wylotowa pocisków wynosi od 26 kJ do 27,7 kJ.
W wyniku chęci zwiększenia mocy, nabój 15 × 96 został przeprojektowany na 20 × 82, co zaowocowało działkiem MG 151/20. Działko to miało masę 42 kg, długość 177 cm oraz lufę o długości 110 cm. Szybkostrzelność pozostała na poziomie 700 strz./min.
Użycie
Od 1941 roku MG 151/15 było głównym uzbrojeniem myśliwców Messerschmitt Bf 109 w wersji F-2 oraz samolotów Heinkel He 115C i Fw 190. Działo MG 151/20 montowano na wielu samolotach, w tym:
- Messerschmitt Bf 109 (od wersji F4 wzwyż)
- Heinkel He 162 Salamander
- Heinkel He 280
- Fw-190D
- Messerschmitt Me 210
Na końcu wojny, karabiny zostały zdemontowane z samolotów i stosowane jako naziemna broń przeciwlotnicza.
Podsumowanie
MG 151/15 oraz jego rozwojowa wersja MG 151/20 odegrały istotną rolę w uzbrojeniu lotnictwa niemieckiego podczas II wojny światowej, stanowiąc niezawodne wsparcie w powietrznych starciach.
