Kanał Augustowski
Kanał Augustowski to drożna droga wodna o długości 101 km, łącząca dopływy Wisły z Bałtykiem poprzez Niemen. Budowę rozpoczęto w 1824 roku, a zakończono w 1839 roku. Kanał jest częścią Szlaku Batorego i od 2008 roku był kandydatem do wpisania na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Informacje ogólne
- Długość: 101 km (82 km w Polsce)
- Maksymalna głębokość: 3 m
- Średnia głębokość: 2,25 m
- Typ kanału: żeglugowy
- Liczący 18 śluz, z czego 14 znajduje się w Polsce
Kanał Augustowski jest znany z bogactwa przyrody, w tym licznych gatunków ptaków oraz ryb. Po odbudowie stopni wodnych w 2008 roku kanał stał się ponownie żeglowny na całej długości.
Przebieg kanału
Kanał dzieli się na dwa odcinki:
- Zachodni: od połączenia z Biebrzą do śluzy Augustów (0,0 – 32,50 km)
- Wschodni: od śluzy Augustów do śluzy Niemnowo (32,50 – 101,20 km)
Śluzy
Kanał Augustowski posiada 18 śluz, w tym:
- 14 w Polsce
- 1 w Niemnowie (Białoruś)
- 1 dwukomorowa (Paniewo)
- 1 czterokomorowa (Niemnowo)
Turystyka
Na kanale kursują statki Żeglugi Augustowskiej, a popularne są również kajaki i piesze wycieczki. W Augustowie znajduje się Muzeum Historii Kanału Augustowskiego. Kanał przyciąga rocznie około 100 tys. turystów.
Historia
Decyzja o budowie kanału miała na celu ominięcie pruskich komór celnych, co stało się istotne po wprowadzeniu wysokich ceł przez Prusy w 1823 roku. Budowę nadzorował Ignacy Prądzyński, który opracował projekt kanału. Prace rozpoczęły się w 1824 roku i trwały do 1839 roku, z przerwami spowodowanymi konfliktami zbrojnymi.
Okres powojenny
Po II wojnie światowej kanał został odbudowany i zmodernizowany, a jego zabytkowy charakter został doceniony. W 1968 roku Kanał Augustowski został wpisany do rejestru zabytków.
Kanał Augustowski stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego regionu, łącząc historię z walorami turystycznymi i przyrodniczymi.
