Juliusz I – Papież i Święty
Juliusz I (ur. w Rzymie, zm. 12 kwietnia 352) był 35. papieżem Kościoła katolickiego, sprawującym swój urząd od 6 lutego 337 do 12 kwietnia 352.
Życie i Pontyfikat
Juliusz I objął tron papieski po czteromiesięcznej sediswakancji. Jego pontyfikat zbiegł się z okresem po śmierci cesarza Konstantyna I Wielkiego, co doprowadziło do podziału cesarstwa oraz Kościoła na wschodni i zachodni. Kościół zachodni wspierał nicejskie wyznanie wiary, podczas gdy Kościół wschodni opowiadał się za wyznaniem ariańskim, co prowadziło do licznych konfliktów między biskupami.
Aby załagodzić narastające napięcia, Juliusz I wysłał list do biskupów Wschodu, przypominając o autorytecie stolicy rzymskiej w rozstrzyganiu sporów.
Synod i Decyzje Kościelne
W latach 342-343 zwołał synod ekumeniczny w Sadyce (dzisiejsza Sofia), który ogłosił zasady dotyczące zwierzchniej władzy biskupa rzymskiego. Umożliwiono biskupom odwołanie się do papieża w kwestiach spornych, a Juliusz I uzyskał prawo do ostatecznego rozstrzygania takich spraw.
Juliusz I wprowadził również dekret dotyczący archiwum i kancelarii w Kościele rzymskim, wzorując się na ówczesnym cesarstwie. Po raz pierwszy podczas jego pontyfikatu pojawił się urząd primicerius notariorum, czyli starszego notariusza Kościoła.
Budowle i Dziedzictwo
Papież Juliusz I zainicjował budowę dwóch ważnych kościołów: bazyliki Juliana Apostoli oraz Bazyliki NMP na Zatybrzu. Zmarł 12 kwietnia 352 roku w Rzymie i został pochowany na cmentarzu Kalepodiusza przy Via Aurelia.
W ikonografii św. Juliusza I przedstawiany jest z kościołem lub rulonem pergaminu w dłoni. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest co roku 12 kwietnia.
