„`html
Julian Skokowski
Julian Skokowski, pseudonimy „Zaborski” i „Sulima”, urodził się 25 maja 1886 roku w Dyneburgu, a zmarł 11 marca 1959 roku w Warszawie. Był generałem brygady ludowego Wojska Polskiego i komendantem Polskiej Armii Ludowej podczas powstania warszawskiego. Doświadczył również represji stalinowskich.
Przebieg służby wojskowej
Skokowski był synem Donata i Marii z Łukaszewiczów. Ukończył Korpus Kadetów w Orle oraz szkołę oficerską w Tyfilisie. Od sierpnia 1909 roku służył w armii carskiej, gdzie zajmował różne stanowiska, w tym dowódcy plutonu i adiutanta dowódcy pułku. W 1914 roku w trakcie I wojny światowej został ranny i wzięty do niewoli niemieckiej. Po wojnie wrócił do służby w armii rosyjskiej, a od września 1919 roku w Wojsku Polskim.
W okresie II Rzeczypospolitej pełnił wiele funkcji dowódczych, w tym:
- Inspektor szkół podchorążych rezerwy
- Dowódca 6 pułku strzelców podhalańskich
- Dowódca piechoty dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty
Przed wybuchem II wojny światowej był inspektorem głównym Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. W 1939 roku uczestniczył w wojnie obronnej jako dowódca piechoty dywizyjnej 25 Dywizji Piechoty.
Ordery i odznaczenia
Julian Skokowski został odznaczony wieloma medalami i odznaczeniami, w tym:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)
Podsumowanie
Julian Skokowski był wybitnym oficerem, który odegrał znaczącą rolę w historii wojskowości polskiej, zarówno w okresie I i II wojny światowej, jak i w czasach powojennych. Jego zasługi oraz odznaczenia świadczą o jego oddaniu i poświęceniu dla kraju.
„`
