Józef Simmler – Życiorys i Twórczość
Józef Simmler (1823-1868) był polskim malarzem, portrecistą i przedstawicielem realizmu. Urodził się w Warszawie, gdzie rozpoczął naukę rysunku pod okiem Józefa Richtera. Kontynuował edukację u Bonawentury Dąbrowskiego, a w 1841 roku rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie, gdzie zdobył srebrny medal za wybitne osiągnięcia.
Po przeniesieniu się do Monachium, Simmler zmagał się z problemami zdrowotnymi, ale wrócił do pracy artystycznej, wstępując do lokalnego Kunstevereinu. W 1847 roku wyjechał do Paryża, aby zgłębiać techniki malarskie, a po powrocie do Warszawy w 1849 roku objął rolę rzeczoznawcy w Szkole Sztuk Pięknych. W 1850 roku ożenił się z Julią Hoegensteller.
W 1856 roku Simmler odwiedził Włochy, gdzie kopiował dzieła mistrzów i malował z natury. Po powrocie, w 1860 roku, przyczynił się do powołania Towarzystwa Sztuk Pięknych w Warszawie, w którym był aktywnym członkiem do końca życia. Jego kariera portrecisty rozwijała się z dużym powodzeniem, osiągając szczyt w latach 60. XIX wieku.
Simmler malował portrety nie tylko bliskich, ale także przedstawicieli burżuazji oraz wysokich urzędników, często w dużych formatach z detalami wnętrz. W późniejszym okresie, po upadku powstania styczniowego, jego twórczość zyskała na głębi, obejmując tematy religijne i historyczne, z licznymi pracami dla kościołów.
Wybrane Dzieła
- Śmierć Barbary Radziwiłłówny (1860)
- Portret dziewczynki z rodziny Romanowskich (1851)
- Portret Jadwigi Łuszczewskiej (Deotymy) (1855)
- Szlachcic z papugą (1859)
- Przysięga królowej Jadwigi (1867)
- Portret Emilii Włodkowskiej (1865)
Józef Simmler zmarł 1 marca 1868 roku na tyfus, zostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny. Jego prace były wystawiane w ważnych instytucjach artystycznych, a on sam został zapamiętany jako jeden z czołowych portrecistów swojego czasu.
