„`html
Kazimierz Rolewicz
Kazimierz Rolewicz, znany również jako „Zbigniew Solski” (ur. 18 stycznia 1898 w Borysławiu, zm. 9 lutego 1986 w Paryżu), to podpułkownik piechoty Wojska Polskiego oraz Armii Krajowej, który znacząco wpłynął na działalność konspiracyjną podczas II wojny światowej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Jana i Katarzyny Rolewiczów. Po śmierci ojca w 1910 roku przejął odpowiedzialność za utrzymanie rodziny, udzielając korepetycji. Po maturze w 1916 roku wstąpił do armii austriackiej, gdzie walczył na froncie włoskim, osiągając stopień podporucznika.
W 1919 roku, po powrocie do Polski, rozpoczął służbę w Wojsku Polskim, biorąc udział w walkach o Lwów oraz w wojnie polsko-bolszewickiej. Awansował do stopnia porucznika, a następnie kapitana. Ukończył studia prawnicze, a także angażował się w działalność harcerską.
W 1932 roku został przeniesiony do rezerwy i rozpoczął pracę w administracji państwowej. W 1939 roku związał się z ruchem oporu, prowadząc gospodarstwo rolne, jednocześnie kierując Biurem Informacji i Propagandy Okręgu Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej w Krakowie.
Po wojnie kontynuował działalność konspiracyjną jako szef sztabu Okręgu Kraków. W 1945 roku został aresztowany, lecz po wyjściu na wolność działał w organizacji Wolność i Niezawisłość (WiN), gdzie pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego. W 1946 roku wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował działalność emigracyjną.
Zmarł w 1986 roku i został pochowany na cmentarzu w Thiais. Krótko przed śmiercią zawarł małżeństwo z Zofią Kaczkowską.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1945)
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)
Podsumowanie
Kazimierz Rolewicz był ważną postacią w historii Polski, zarówno w czasie I, jak i II wojny światowej. Jego działalność w strukturach Armii Krajowej oraz późniejsze zaangażowanie w organizacje emigracyjne świadczą o jego oddaniu dla kraju.
„`
