Józef Koffler
Józef Koffler (ur. 28 listopada 1896 w Stryju, zm. prawdopodobnie 1944 w Krośnie) był polskim kompozytorem pochodzenia polsko-żydowskiego. Jego życie i twórczość są przykładem wpływu różnych kierunków muzycznych oraz dramatycznych wydarzeń historycznych.
Życiorys
Koffler rozpoczął edukację muzyczną od prywatnych lekcji z zakresu harmonii i kontrapunktu. W latach 1914-1915 studiował prawo oraz kompozycję na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie jego nauczycielem był Hermann Grädener. Po zakończeniu służby wojskowej w 1920 roku dołączył do wojska polskiego, gdzie pracował jako dyrygent orkiestr dętych.
W latach 1920-1941 uczył kompozycji w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. Jego kursy z zakresu kompozycji atonalnej cieszyły się dużym zainteresowaniem, a jednym z jego uczniów był Roman Haubenstock-Ramati. Koffler był również aktywnym krytykiem muzycznym, redagując czasopismo „Orkiestra” oraz publikując w różnych periodykach.
Po II wojnie światowej, jego życie tragicznie się zakończyło, gdy został uwięziony i wywieziony do getta. Najprawdopodobniej zginął w 1944 roku w pobliżu Krosna.
Znaczenie twórczości
Koffler był jednym z niewielu polskich kompozytorów okresu międzywojennego, którzy stosowali technikę dodekafoniczną. Jego najważniejsze dzieła to:
- Trio smyczkowe op. 10
- Kantata Miłość op. 14
Pomimo zniszczeń wojennych, niektóre z jego utworów zostały utrwalone na nagraniach po 1990 roku.
Ważniejsze kompozycje
- Chanson Slave (przed 1918)
- Dwie pieśni na sopran i fortepian op. 1 (1917)
- I Symfonia op. 11 (1930)
- II Symfonia op. 17 (1933)
- IV Symfonia op. 26 (1940)
Dyskografia
Niektóre z dzieł Kofflera zostały nagrane, w tym:
- Piano Concerto Op. 13
- Musique de ballet op. 7
- Trio smyczkowe op. 10
Bibliografia
Ważne publikacje dotyczące Kofflera to prace Macieja Gołąba oraz artykuły w czasopismach muzycznych, które omawiają jego twórczość i wpływ na muzykę polską.
