Język rumuński
Język rumuński, znany także jako dakorumuński, jest językiem z grupy języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 miliona osób. Największe społeczności mówiące tym językiem znajdują się w Rumunii i Mołdawii, ale istnieją również mniejsze grupy w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii. Rumuński jest językiem urzędowym w Rumunii, Mołdawii oraz autonomicznych regionach, takich jak Wojwodina w Serbii, a także w Unii Europejskiej.
Historia i rozwój
Rumuński wywodzi się z łaciny ludowej, a jego rozwój rozpoczął się po X wieku. W języku tym można znaleźć elementy substratowe, a także liczne zapożyczenia z języków słowiańskich, tureckich i innych. Najstarszy znany dokument w języku rumuńskim pochodzi z 1521 roku. Do 1860 roku używano cyrylicy, a następnie wprowadzono alfabet łaciński, który pozostaje w użyciu do dziś.
Klasyfikacja
Język rumuński należy do rodziny języków romańskich, a jego najbliżsi krewni to arumuński, meglenicki i istrorumuński. W zakresie fonologii i gramatyki wykazuje podobieństwa do niektórych języków włoskich, a także języków bałkańskich.
Geografia i status
Rumuński jest używany głównie w Rumunii, Mołdawii, Ukrainie, Węgrzech i Bułgarii. Duże społeczności rumuńskojęzyczne istnieją również w Kanadzie, USA i Izraelu, co jest wynikiem migracji po I i II wojnie światowej oraz upadku bloku komunistycznego.
Alfabet i gramatyka
Alfabet rumuński składa się z 31 liter, w tym pięciu dodatkowych znaków. Gramatyka rumuńska jest fleksyjna, z pięcioma przypadkami: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik i wołacz. Czasowniki odmieniają się przez osoby, liczby, czasy, tryby oraz strony, a standardowy szyk zdania to podmiot-orzeczenie-dopełnienie (SVO).
Podsumowanie
- Język rumuński jest używany przez około 22,5 miliona osób.
- Ma status języka urzędowego w kilku krajach i w UE.
- Rozwijał się z łaciny ludowej, z wpływami z innych języków.
- Alfabet oparty jest na alfabecie łacińskim z dodatkowymi znakami.
- Gramatyka jest fleksyjna, z pięcioma przypadkami i czterema grupami koniugacyjnymi czasowników.
