Dzisiaj jest 19 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Jan Oort

Jan Hendrik Oort

Jan Hendrik Oort (1900–1992) był holenderskim astronomem, którego prace miały kluczowe znaczenie dla rozwoju astronomii XX wieku. Jego badania dotyczyły Układu Słonecznego oraz budowy i pochodzenia Drogi Mlecznej.

Życiorys

Oort studiował na Uniwersytecie w Groningen pod kierunkiem Jacobusa Kepteyna. W 1927 roku udowodnił ruch obrotowy Drogi Mlecznej na podstawie ruchów własnych gwiazd. W 1935 roku objął stanowisko profesora na Uniwersytecie w Lejdzie, gdzie pracował pod kierunkiem Ejnara Hertzsprunga. Pasjonował się falami radiowymi z przestrzeni kosmicznej, co uczyniło go pionierem radioastronomii po II wojnie światowej.

W 1950 roku Oort zaprezentował hipotezę o Obłoku Oorta, który miałby znajdować się w odległości około jednego roku świetlnego od Słońca. W latach 50. zainwestował w nowy radioteleskop w Dwingeloo, a w 1970 roku w Westerbork zbudowano większy teleskop do badania fal radiowych metodą interferometrii.

Odkrycia Oorta

  • Obliczył odległość fragmentu Drogi Mlecznej w gwiazdozbiorze Strzelca na 30 000 lat świetlnych.
  • Wykazał, że masa Drogi Mlecznej wynosi 100 miliardów razy więcej niż masa Słońca.
  • W 1950 roku zasugerował, że komety pochodzą z określonego obszaru Układu Słonecznego.
  • Odkrył, że światło z mgławicy Kraba jest spolaryzowane i generowane przez promieniowanie synchrotronowe.

Nagrody i wyróżnienia

Oort był laureatem wielu nagród, w tym:

  • 1942 – Bruce Medal
  • 1946 – Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego
  • 1947 – Prix Jules-Janssen
  • 1951 – Nagroda Henry Norris Russell Lectureship
  • 1973 – Doktor honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
  • 1987 – Nagroda Kioto w dziedzinie nauk podstawowych

Jego imieniem nazwano: planetoidę (1691) Oort, Obłok Oorta, stałą Oorta i Minimum Oorta.