Jan Kazimierz de Alten Bokum
Jan Kazimierz de Alten Bokum (1666-1721) był biskupem rzymskokatolickim, sekretarzem królewskim oraz senatorem I Rzeczypospolitej. Jego kariera w Kościele i polityce była ściśle związana z wydarzeniami tamtej epoki.
Życiorys
W 1683 roku został kanonikiem kapituły kolegiackiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie, a następnie pełnił funkcje w kapitułach krakowskiej i gnieźnieńskiej. Był również opatem w Lubinie i Czerwieniu w latach 1710-1722.
W latach 1690-1691 był sekretarzem króla Jana III Sobieskiego, a po poparciu elekcji Augusta II w 1696 roku, otrzymał stanowisko sekretarza wielkiego koronnego. W 1701 objął biskupstwo przemyskie, a jego szybka kariera była czasami przypisywana wpływom jego siostry, Urszuli Katarzyny Bokum, która została kochanką króla.
W 1702 roku podpisał akt pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz został wyznaczony na biskupa krakowskiego, jednak nie uzyskał papieskiego zatwierdzenia. Uczestniczył w konfederacji sandomierskiej w 1704 oraz w Walnej Radzie Warszawskiej w 1710. W 1712 roku został podkanclerzym koronnym, a w 1718 przeniesiony na biskupstwo chełmińskie z powodu konfliktów z kapitułą przemyską. Równocześnie pełnił funkcję administratora apostolskiego diecezji pomezańskiej w latach 1718-1721.
Jan Kazimierz de Alten Bokum zmarł 30 czerwca 1721 roku i został pochowany w katedrze chełmżyńskiej.
Bibliografia
- Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989
- R. Kozyrski, Duchowieństwo, kościoły i religia w dokumentach sejmików województwa ruskiego w epoce konfesjonalizacji Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1648-1768, Lublin 2013
