Intel 80386

Intel 80386

Intel 80386 to 32-bitowy procesor zaprezentowany przez firmę Intel w 1985 roku. Był to pierwszy procesor z rodziny x86, który wprowadził 32-bitową architekturę, co wymagało, aby komponenty płyty głównej również działały w tej samej architekturze. W związku z tym, procesory 386 były relatywnie drogie ze względu na brak konkurencji oraz skomplikowaną produkcję.

Podstawowy model 80386 (DX) charakteryzował się 32-bitową magistralą adresową i danych oraz rozszerzonymi rejestrami ogólnego przeznaczenia, które zyskały przedrostek „E” (np. EAX, EBX). Procesor ten wprowadził także nowe tryby adresowania oraz możliwość pracy w trzech trybach: rzeczywistym, chronionym i wirtualnym, umożliwiając adresowanie do 4 GB pamięci w trybie chronionym.

Tryby pracy

Procesor 80386 obsługuje trzy tryby pracy:

• Tryb rzeczywisty
• Tryb chroniony – umożliwia adresowanie do 4 GB pamięci, z szybszym przełączaniem trybów w porównaniu do 80286.
• Tryb wirtualny

Ważnym dodatkiem była jednostka MMU, która umożliwiała elastyczne zarządzanie pamięcią. Procesor mógł współpracować z koprocesorem 80387, a także z 80287 oraz 3167 firmy Weitek, chociaż wsparcie dla tych koprocesorów było ograniczone do wybranych aplikacji.

Intel 80386SX

Aby stawić czoła konkurencji, Intel wprowadził tańszą wersję procesora – 80386SX, z ograniczoną magistralą adresową (24 bity) i danymi (16 bitów). Mimo że wewnętrznie były zgodne z 80386DX, 80386SX oferował niższe koszty oraz mógł współpracować z tańszymi płytami głównymi.

Cyrix i inne procesory

Firma Cyrix wprowadziła procesory 486DLC i 486SLC, które można było instalować w gniazdach 80386. Oferowały one lepszą wydajność oraz 1 kB wewnętrznego cache. Inne kraje również opracowały własne odpowiedniki procesora 80386, takie jak 1875ВД2Т.

Warto zauważyć, że IBM pracował równolegle nad własnym procesorem Micro/370, który był zgodny z architekturą mainframe, choć różnił się od x86.

Podsumowanie

Intel 80386 był przełomowym procesorem, który wprowadził 32-bitową architekturę do komputerów osobistych, znacząco poprawiając wydajność i możliwości obliczeniowe w porównaniu do wcześniejszych modeli. Dzięki różnorodnym trybom pracy i współpracy z koprocesorami, procesor ten stał się fundamentem dla późniejszych rozwiązań w branży komputerowej.