Ignacy – Patriarcha Moskiewski
Ignacy (zm. 1618/1619 lub ok. 1640) był de facto drugim patriarchą moskiewskim, pełniącym urząd w latach 1605-1606 oraz ponownie w 1611 w sposób niekanoniczny. Pochodził z Grecji, a chirotonię biskupią przyjął przed 1595 w Cypryjskim Kościele Prawosławnym lub w Patriarchacie Konstantynopolitańskim.
Kariera w Rosji
Ignacy przybył do Rosji na ceremonię koronacyjną Fiodora I lub Borysa Godunowa, gdzie postanowił kontynuować karierę w cerkwi. W 1603 lub 1605 został biskupem riazańskim. W czerwcu 1605 jako pierwszy rosyjski hierarcha uznał Dymitra Samozwańca I. Po jego koronacji na cara, Ignacy stał się bliskim doradcą Samozwańca, a także koronował jego żonę, Marynę Mniszchównę.
Po obaleniu Dymitra przez Wasylego Szujskiego, Ignacy został usunięty z urzędu i osadzony w Monasterze Czudowskim. W 1611, po zwolnieniu przez polskie wojska, został niekanonicznie przywrócony na urząd patriarchalny. W grudniu tego samego roku próbował ucieczki z Moskwy, lecz został zatrzymany przez wojska polskie. Ostatecznie osiedlił się w klasztorze Bazylianów w Wilnie, gdzie przyjął unię.
Życiorys i pochodzenie
Ignacy był przedmiotem sporów dotyczących swojego pochodzenia. Większość źródeł wskazuje, że był Grekiem cypryjskim, a jego wyjazd z Cypru był związany z okupacją turecką. Po przybyciu do Rosji, włączono go do Dumy Bojarskiej, gdzie zajmował honorowe miejsce w nowo powstałym gronie senatorów.
Ignacy był także zaangażowany w kwestie religijne, starając się przyczynić do zjednoczenia katolików i prawosławnych. Po uwięzieniu patriarchaty Hermogena w Monasterze Czudowskim, Ignacy przejął jego obowiązki. Wkrótce jednak, z uwagi na chaos wojenny, postanowił uciec z Moskwy.
Podsumowanie
Ignacy pozostaje kontrowersyjną postacią w historii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jego życie i działalność były związane z burzliwymi wydarzeniami politycznymi i religijnymi, a jego unikalne pochodzenie oraz niekanoniczne powroty na urząd patriarchalny czynią go interesującą postacią w kontekście historii Rusi.
