„`html
Ignacy Fik
Ignacy Fik (ur. 4 kwietnia 1904 w Przeciszowie, zm. 26 listopada 1942 w Krzesławicach) był poetą, publicystą, krytykiem literackim i działaczem politycznym. Był ojcem Marty Fik, historyczki i krytyczki teatru.
Życie
W 1920 roku Fik wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako ochotnik. Studiował polonistykę i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w Oświęcimiu. Jego działalność w organizacjach lewicowych doprowadziła do kilkuletniego uwięzienia.
W czasie II wojny światowej Fik był aktywny w podziemiu komunistycznym, zakładając grupę „R” oraz redagując konspiracyjne pisma, takie jak „Polska Ludowa” i „Trybuna Ludowa”. Uczestniczył w tajnym nauczaniu i działalności kulturalnej w Krakowie. Został aresztowany przez gestapo w październiku 1942 i rozstrzelany w listopadzie tego samego roku. Pośmiertnie odznaczono go Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy w 1948 roku.
Twórczość
Ignacy Fik był autorem wielu tomów poezji, w tym:
- Kłamstwa lustra (1931)
- Przemiany (1932)
- Plakaty na murze (1936)
- Przymierze (1940, wydanie konspiracyjne)
Opublikował również syntezy literackie, takie jak Rodowód społeczny literatury (1938) i Dwadzieścia lat literatury polskiej (1939). Jako krytyk literacki podkreślał znaczenie społecznych i ideowych aspektów literatury, postulując realizm jako dominującą estetykę. Krytykował m.in. twórczość Witolda Gombrowicza i Michała Choromańskiego.
W Krakowie upamiętniono go tablicą na domu przy ul. Kujawskiej 11 oraz w Liceum im. Stanisława Konarskiego.
Bibliografia
- Literatura polska XX wieku: przewodnik encyklopedyczny, red. Artur Hutnikiewicz, Andrzej Lam, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000.
Linki zewnętrzne
„`
