Średniowiecze Islandii
Osadnictwo
Pierwszymi osadnikami Islandii byli irlandzcy mnisi, którzy przybyli prawdopodobnie w VIII wieku. Nie ma jednak archeologicznych dowodów na ich obecność. Główna fala osadnictwa miała miejsce w latach 870–930, kiedy to Normanowie skolonizowali wyspę. Ingólfur Arnarson, uznawany za pierwszego osadnika, przybył na Islandię w 874 roku i osiedlił się w rejonie dzisiejszego Reykjavík. W ciągu następnych lat przybywali wikingowie oraz Celtowie, a także Słowianie, co potwierdzają znaleziska archeologiczne.
Utworzenie Althingu
W 930 roku powstał pierwszy Althing, zgromadzenie mieszkańców Islandii, które miało kompetencje ustawodawcze i sądownicze. Obrady odbywały się corocznie w Thingvellir i przyciągały rolników, kupców oraz rzemieślników. W 1022 roku Islandia zawarła swój pierwszy traktat z Norwegią, dotyczący praw mieszkańców obu krajów.
Chrystianizacja
Chrześcijaństwo zostało przyjęte w Islandii w 1000 roku na decyzję Althingu, pod wpływem króla Norwegii. W kolejnych latach powstały biskupstwa w Skálholcie i Hólarze, a klasztory stały się ośrodkami naukowymi.
Odkrycie Grenlandii i Ameryki
W 981 roku Islandczycy pod wodzą Eryka Rudego odkryli Grenlandię. Około 1000 roku Leif Eriksson wylądował na kontynencie amerykańskim, nazywanym Vinland, jednak jego kolonizacja nie przyniosła sukcesu.
Okres sag
XIII wiek to czas intensywnego pisania sag, w tym dzieł Snorriego Sturlusona, który opisał historię Norwegii oraz mitologię nordycką. Sagi te dostarczają cennych informacji o islandzkich rodach przed i po przyjęciu chrześcijaństwa.
Wojna domowa
Epoka Sturlungów (1220–1262) to okres wojen domowych, który zakończył się poddaniem Islandii Norwegii. W 1281 roku wprowadzono nowy kodeks prawa, Jonsbok, a Althing zachował kompetencje ustawodawcze.
Angielskie stulecie
W XV wieku Islandia miała bliskie kontakty z Anglią. Epidemia Czarnej Śmierci (1402–1404) spustoszyła wyspę, a w XVI wieku wprowadzono drukarstwo i przetłumaczono Biblię na język islandzki.
Reformacja i monopol handlowy
W 1550 roku wprowadzono luteranizm jako religię państwową, a bogactwa Kościoła katolickiego zostały skonfiskowane. Duński monopol handlowy, ustanowiony w 1602 roku, wpłynął negatywnie na gospodarkę Islandii, co doprowadziło do klęsk głodu i epidemii w XVIII wieku.
Droga ku niepodległości
XIX wiek przyniósł narodowe odrodzenie i dążenie do niepodległości. W 1845 roku wznowiono obrady Althingu, a w 1874 Islandia otrzymała konstytucję. W 1918 roku Islandia stała się królestwem, a po II wojnie światowej proklamowano republikę w 1944 roku.
Czasy współczesne
Po II wojnie światowej Islandia przystąpiła do ONZ i NATO. W 2008 roku doszło do kryzysu finansowego, co skutkowało dymisją rządu i powołaniem nowego koalicyjnego rządu pod przewodnictwem Jóhanny Sigurðardóttir.
