Hermann Hoth
Hermann Hoth (12 kwietnia 1885 – 26 stycznia 1971) był niemieckim generałem, który brał udział w agresji na Polskę, Francję oraz ataku na Związek Radziecki. Po wojnie został skazany przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze za zbrodnie wojenne.
Życiorys
Hoth rozpoczął swoją karierę wojskową w Pruskim Korpusie Kadetów i w 1904 roku dołączył do Armii Cesarstwa Niemieckiego. Podczas I wojny światowej awansował, służąc w różnych rolach, w tym jako oficer sztabu generalnego.
W latach 1935-1938 dowodził 18 Dywizją Piechoty, a następnie XV Korpusem Pancernym. W 1939 roku, podczas inwazji na Polskę, jego korpus odegrał kluczową rolę w sukcesie operacji. W 1940 roku odniósł sukcesy podczas inwazji na Francję, a w 1941 roku dowodził 3 grupą pancerną w ataku na ZSRR.
Jako dowódca 17 Armii zdobył Kramatorsk w październiku 1941 roku. W 1942 roku, po objęciu dowództwa 4 Armii Pancernej, brał udział w nieudanej próbie odblokowania okrążonych wojsk w Stalingradzie.
W 1943 roku jego armia uczestniczyła w bitwie na łuku Kurskim, za co Hoth został odznaczony Krzyżem Rycerskim. Po ciężkich stratach w obronie Kijowa został odsunięty od dowodzenia przez Hitlera. Po krótkim okresie w rezerwie, w 1945 roku został mianowany dowódcą sił w rejonie Gór Harzu.
Hoth poddał się Amerykanom 8 maja 1945 roku. Po wojnie został osądzony w Norymberdze i skazany na 15 lat więzienia, z którego został przedterminowo zwolniony w 1954 roku. W 1958 roku opublikował książkę o operacjach wojsk pancernych.
Odznaczenia
- Krzyż Żelazny (1914) – I i II klasy
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (27 października 1939)
- Krzyż Rycerski z liśćmi dębu i mieczami
- Odznaka za Rany w czerni
- Order Hohenzollernów – III klasy z mieczami
- Krzyż Hanzeatycki (Hamburg)
- Medal Wojenny (Turcja)
Podsumowanie
Hermann Hoth był znaczącą postacią w niemieckiej armii podczas II wojny światowej, odpowiadającą za wiele operacji wojskowych, a jednocześnie skazany za zbrodnie wojenne po zakończeniu konfliktu.
