„`html
Helena Grażyńska
Helena Grażyńska z d. Gepner, 1° Śliwowska (27 października 1895 – 30 października 1972) była działaczką społeczną i niepodległościową, instruktorką harcerską oraz harcmistrzynią Rzeczypospolitej.
Młodość
Helena urodziła się w Warszawie w rodzinie lekarza okulisty Bolesława Gepnera i Teresy z Malinowskich. Ukończyła pensję Gepnerówny przy ulicy Moniuszki.
Skauting i harcerstwo
Pierwszy kontakt z harcerstwem nawiązała w szkole średniej, gdzie w 1911 roku zorganizowała zastęp skautowy. W 1914 roku, jako członkini „Zarzewia”, wzięła udział w skautowym kursie instruktorskim w Skolem. Po wojnie prowadziła reorganizację drużyn skautowych w Warszawie oraz organizowała patriotyczne spotkania dla młodzieży.
W 1915 roku dołączyła do Komendy Związku Skautek Polskich i objęła V Warszawską Drużynę Skautek im. Adama Mickiewicza. W 1916 roku stała na czele sekcji żeńskiej ZHP, przekształconej później w Główną Kwaterę Żeńską. W 1917 roku nawiązywała kontakt z drużynami w różnych częściach Polski, a w 1918 roku uczestniczyła w zjeździe w Lublinie, gdzie powołano Naczelną Radę ZHP.
W listopadzie 1918 roku zorganizowała pomoc dla walczącego Lwowa, a dwa lata później służyła jako komendantka sanitarnych czołówek „Czujki” w czasie wojny polsko-bolszewickiej.
Przypisy
Helena Grażyńska była ważną postacią w polskim skautingu i działała na rzecz niepodległości Polski. Jej praca i zaangażowanie w działalność harcerską miały znaczący wpływ na rozwój harcerstwa w Polsce.
Bibliografia
- Wacław Błażejewski, Z dziejów harcerstwa polskiego 1910–1939, MAW 1985.
- Piotr Szarejko, Słownik lekarzy polskich XIX wieku, tom I, Warszawa 1991.
- Wanda Czarnota, Grażyńska z Gepnerów Helena, w: Harcerski Słownik Biograficzny, red. J. Wojtycza, t. 3, Wydaw. Muzeum Harcerstwa, Warszawa 2012.
„`
