Gnejusz Pompejusz Młodszy
Gnaeus Pompeius Magnus minor, znany jako Gnejusz Pompejusz Młodszy, był starszym synem Pompejusza Wielkiego i Mucji Tercji, a także bratem Sekstusa Pompejusza. Urodził się około 75 roku p.n.e. i został stracony 12 kwietnia 45 roku p.n.e.
Życiorys
Gnejusz wzrastał w cieniu swojego sławnego ojca. W 49 roku p.n.e., po przekroczeniu przez Juliusza Cezara Rubikonu i wybuchu wojny domowej, Gnejusz i jego ojciec, wraz z konserwatywnymi senatorami, uciekli na Wschód, gdzie Gnejusz organizował armię.
Po przegranej bitwie pod Farsalos, jego ojciec został zmuszony do ucieczki do Egiptu, gdzie został zdradziecko zamordowany. Gnejusz, wraz z bratem Sekstusem, przyłączyli się do opozycji wobec Cezara i zbierali wojska w Afryce.
W wyniku sytuacji w Hiszpanii, Gnejusz został wysłany do stłumienia powstania przeciwko cezariańskiemu namiestnikowi Kw. Kassjuszowi Longinusowi. Dzięki popularności swojego ojca wśród miejscowej ludności oraz obywateli rzymskich, szybko zgromadził znaczną armię.
Wkrótce do Gnejusza dołączył jego brat Sekstus, jednak armia Pompejuszów została pokonana przez Cezara w bitwie pod Mundą w marcu 45 roku p.n.e. Po porażce Gnejusz został schwytany i stracony 12 kwietnia 45 roku p.n.e.
