„`html
Głowińsk – Podstawowe informacje
Głowińsk to wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Rypin. Wieś wyróżnia się bogatą historią oraz specyfiką demograficzną, w której dominowała ludność niemieckojęzyczna wyznania ewangelickiego.
Podział administracyjny
W latach 1954–1959 Głowińsk był siedzibą władz gromady Głowińsk, a po jej zniesieniu w gromadzie Starorypin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Historia
Pierwsze wzmianki o Głowińsku pochodzą z 1382 roku. Wieś była królewszczyzną, zarządzaną przez starostów niegrodowych z Rypina, a jej dzierżawcami byli Działyńscy oraz Podoscy. W XVIII wieku osiedlili się tutaj protestanccy olędrowie, a w 1730 roku funkcjonował kantorat.
W okresie zaborów Głowińsk przeszedł różne zmiany własności. W 1812 roku majątek był w rękach marszałka francuskiego Andre Masseny, a po jego przejęciu przez wojska rosyjskie przeszedł na własność skarbu Królestwa Polskiego. Ostateczna zmiana własności miała miejsce w wyniku uwłaszczenia chłopów w 1864 roku.
W Głowińsku istniał cmentarz ewangelicki od początku istnienia kantoratu. Szkoła przykantoratowa funkcjonowała od 1867 roku, a w 1894 roku przekształciła się w szkołę powszechną. Po I wojnie światowej w 1915 roku ponownie uruchomiono placówkę edukacyjną, która działała do 1945 roku.
W 1921 roku, według spisu powszechnego, 94% mieszkańców stanowili ewangelicy. Kantorat był częścią parafii ewangelickiej w Michałkach, a od 1938 roku w Rypinie. W 1867 roku osiedlili się również baptyści, a ich wspólnota zaczęła rozwijać się pod przewodnictwem Karla Bahra.
Demografia
Według Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 roku, Głowińsk liczył 382 mieszkańców.
Linki zewnętrzne
„`
