„`html
Gloster Gladiator
Gloster Gladiator to brytyjski jednomiejscowy samolot myśliwski zbudowany przez Gloster Aircraft Company w 1934 roku. Jego konstrukcja to dwupłatowiec, częściowo pokryty płótnem, napędzany silnikiem gwiazdowym Bristol Mercury.
Specyfikacja techniczna
- Typ: jednomiejscowy samolot myśliwski
- Data oblotu: wrzesień 1934
- Produkcja: luty 1937–1940
- Wersje:
- Mk I – wersja podstawowa
- Mk II – z silnikiem Bristol Mercury VIIIA
- Sea Gladiator – wersja morska
- J8 – wersja licencyjna produkowana w Szwecji
- Moc silnika: 830 KM
- Rozpiętość: 9,83 m
- Długość: 8,36 m
- Wysokość:
- Mk I: 3,15 m
- Mk II: 3,22 m
- Maksymalna prędkość:
- Mk I i Sea Gladiator: 407 km/h
- Mk II: 414 km/h
- Pułap:
- Mk I: 9 997 m
- Mk II: 10 210 m
- Sea Gladiator: 9815 m
- Zasięg:
- Mk I: 690 km
- Mk II: 714 km
- Sea Gladiator: 668 km
- Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe Browning kal. 7,7 mm oraz 2 dodatkowe pod płatem
Historia i użycie
Prototyp Gloster Gladiator został oblatany we wrześniu 1934 roku. Po rekomendacjach brytyjskiego ministerstwa lotnictwa, w 1935 roku wprowadzono silnik o większej mocy. W sumie wyprodukowano 786 samolotów we wszystkich wersjach do kwietnia 1940 roku.
Samoloty były używane przez 30 dywizjonów RAF, w tym w kampanii w Norwegii i Afryce Północnej. Największą sławę zdobyły trzy Sea Gladiatory, które skutecznie broniły Malty przed nalotami włoskimi w 1940 roku. Ostatecznie, samoloty te zostały wycofane z aktywnej służby pod koniec 1940 roku.
Gloster Gladiator był także używany przez wiele innych krajów, w tym Australię, Chiny, Finlandię i ZSRR. Ostatnie egzemplarze wycofano w Iraku w 1949 roku.
Opis konstrukcji
Gloster Gladiator Mk I to jednomiejscowy samolot myśliwski o konstrukcji metalowej, z klasycznym podwoziem i trójłopatowym śmigłem.
Linki zewnętrzne
„`
